مقطعات در دیوان اشعار جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی

1 که خواستم از تو زابلهی من گفتی که رهیم نیست اینجا

2 ته تو نه رهی تو نه کاهت ای عشوه فروش باده پیما

3 انبار و رهی چه حاجت ای خر از مطبخ خاص خود بفرما

1 من عجب دارم همی از شاعران تا چرا گویند راد است آفتاب

2 گرد صحرا سال و مه گردد همی تا کجا در یابد او یک قطره آب

3 برخورد آن آب و آنگه میدهد تشنگان را ریشخندی از سراب

4 باز بر خوانش بقرضه از نجوم میستاند زر و سیم بی حساب

1 چیست آن آتش با گونه آب سربسر پر در و لولوی خوشاب

2 گوهرش ریخته بر صفحه سر همچو بر روی زمرد سیماب

3 از نمایش گهر و رنگش راست همچو بر آب زلالست حباب

4 از چه این آب فنا را سبب است چون حیات همه کس هست از آب

1 هست سوگندم بنام آنکه هست پیش علمش ذره همچون آفتاب

2 وانکه بی الهام ارشادش خرد باز نشناسد خطا را از صواب

3 کز فراق حضرتت من بنده را نیست پروای خور و امکان خواب

4 بی رکاب اشرفت هستم چنانک ماهیی بر خشک یا شکر در آب

1 دوستی دی سخنی خوش میگفت دوستی کو بسخن استادست

2 که کمال الدین محمود الحق پسری سخت کریم ورادست

3 در وی انصاف بسی معنی هاست که خدا در دگران ننهادست

4 چیست آخر سبب حرمانش که ازین قوم بدستش بادست

1 ای کریمی که دام منت را کرم و بخشش تو دانه ماست

2 بهمه وقت چون فرو مانیم کف زربار تو خزانه ماست

3 گر بخدمت همیرود تقصیر عفو و حلمست کان بهانه ماست

4 از تو ما را شکایتیست لطیف وان نه از تست از زمانه ماست

1 بخدای قدیم و قادر و حی که جز او حی جاودانی نیست

2 که مرا بی لقای مخدومان هیچ حظی زرندگانی نیست

1 بخدائی که هر که بنده اوست در دو عالم حقیقت آزادست

2 کاصفهان بی حضور مخدومان اصفهان نیست وحشت آبادست

1 از من اکنون هرکسی را آرزوی مدحتست رایگان بی‌آنکه بر من هیچ کس را نعمتیست

2 این قدر یارب ندانند آنچه ایشان می‌کنند خامشی در حق ایشان بهترینم مدحتیست

3 راستی با این تفضل‌ها و این انعام‌ها هر کرا هجوی نگفتم بر وی از من منتیست

1 با چنین کوتهی و مختصری از تو این کبر و عجب بوالعجبیست

2 وجبی نیستی و پنداری کز سرت تا بآسمان وجبیست