مقطعات در دیوان اشعار جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی

1 بدان خدای که ذات مقدس او را حدوث و کثرت و امثال این معایب نیست

2 که گرز حضرت تو بنده غایبست بتن بدل ز حضرت تو هیچگونه غایب نیست

1 سلام من برسان ای نسیم باد صبا بدان دیار که آنجا مقام یار منست

2 نیازمندی من عرضه ده بحضرت یار چنانکه لایق این عهد استوار منست

3 و گر ملول نگردد بگویش آهسته که در فراق رخت زیستن نه کار منست

1 بخدائی که قدرتش بر صنع هیچ محتاج آب و آتش نیست

2 که مراگر چه ناخوشی با من بی جمال تو زیستن خوش نیست

1 تا حصه قناعت گشتست ملک من وا رسته ام زعشوه دو نان پیچ پیچ

2 هستم حیات در همه عالم بآبروی زانرو که هیچ را نستایم بقصد هیچ

1 ای کریمی که پشت چرخ فلک پیش تو سال و مه بخم باشد

2 اوحد الدین جهان فضل و کرم کت دل و دست کان و یم باشد

3 بخت سرویست پیش درگه تو که بصد دست و یکقدم باشد

4 می ببیند ضمیر روشن تو هر چه در پرده عدم باشد

1 وقت است دلا اگر بترسی گر آدمی از عدم بترسد

2 اینک بدمید صبح پیری و اختر ز سپیده دم بترسد

3 چون تهمت مرگ هست بر تو میترس که متهم بترسد

4 ای طبل تهی حرام کم خور تا طبل کم از شکم بترسد

1 موی سپید چیست ندانی زبان مرگ زیرا که هر که دید ز خود ناامید شد

2 دی از زبان حال همیگفت با دلم چیزی که جان ز ترس چو از باد بید شد

3 گفتا که برگ مرگ بساز ارنخفته تا چند گویمت که زبانم سفید شد

4 اوحدالدین توئی آنکس که ملوک از تو جز لطف کفایت نکنند

1 هر که را شد فراخ سفره زیر دانکه بر چشم او پدید آید

2 اصل دیوار چون خراب شود خلل از سقف خانه بنماید

1 دوش عقلم که نیست گفت ای آن کت خرد عمر بی وفا گوید

2 تو که در وجود تاشه فضل از کرم مدح تو گدا گوید

3 دولتست ار نه ریشخند که او شعر گویدت وز ابتدا گوید

4 آنکه گر قدر او برآرد سر قاب قوسینش مرحبا گوید

1 قدری می صاف کهنی خواسته بودم زانکسکه اگر راست بگویم نه کسی بود

2 امروز فرستاد یکی شیشه آبم چونانکه بهر قطره او در مگسی بود

3 از زنگ تو گفتی ز دل او نسبی داشت وز گند تو گفتی زدهانش نفسی بود

4 چون دیدم ازینگونه پشیمان شدم الحق دانستم کان خارج و بد ملتمسی بود