آن رفت که گفتمی من از زهد سخن از عطار نیشابوری مختارنامه 7
1. آن رفت که گفتمی من از زهد سخن
اکنون من و دَردِ نو و دُردی کهن
1. آن رفت که گفتمی من از زهد سخن
اکنون من و دَردِ نو و دُردی کهن
1. دوش آمد و گفت: روز و شب میجوشی
تادین ندهی ز دست در بیهوشی
1. منم آن گبر دیرینه که بتخانه بنا کردم
شدم بر بام بتخانه درین عالم ندا کردم
1. تا جاندارم گردِ تو میخواهم تاخت
میخواهم سوخت و نیز میخواهم ساخت
عطار نیشابوری یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 6 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای عطار نیشابوری معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: فَریدالدّین ابوحامِد محمّد عطّار نِیشابوری (۵۴۰ - ۶۱۸ قمری) یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است. او در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور زاده شد. وی یکی از پرکارترین شاعران ایرانی به شمار میرود و بنا به نظر عارفان در زمینه عرفانی از مرتبهای بالا برخوردار بودهاست.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار عطار نیشابوری را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.