مظهر عطار نیشابوری

خداوندا توئی دانای اسرار

ولیکن بادهٔ لطفت بخوردم

بدادند جام معنیت مصفّا

گرفتی دامن اولاد حیدر

همه ملک خراسان را نگین شد

رضای حق بد او در دین احمد

به او همراه بد کلّ عبادت

از آنکه هست محبوب حق آنجا

به آخر یک از آن تحریر کردم

بشرح القلب من رهبر بخانه

جواهر نامه‌ات خود این سبق خواند

بشرح القلب معنا چون کنشت است

به فضل خود تنم را شادگردان

ولکین جمله را اقرار دارم

که غرقم اندرین دریای طوفان

که وصفت را ندانم حدّ وغایت

ولی موقوف کردم تا ندانی

ازو مقصود صد معنی بدیدم

که درگفتار من سرّی غریب است

که درآن مشکلم بس حاصلی بود

بدستت پنجهٔ الله دادند

براه چرخ قدرت آوریدند

مر او را ساختند از در زبانها

میان آب ماهی کرد پیدا

تو جوهر ذات را میدان و بخروش

ز وصلت نامه‌ام اظهر ببینی

که از اسرارنامه دُر توان سفت

کتاب طیر ما را آشیانی