اشترنامه عطار نیشابوری

صانع اشیاء و ابداع جلال

جمله اشیا مصحف آیات اوست

عقل و جان و دین و دل زو شد پدید

ماه و خورشید اندرو تابان بکرد

انبیاء و اولیا را رهنماست

ذرّهٔ از نور او کون و مکان

مهدی اسلام و هادی سبل

نور شرعش در مکان و در مکین

جملگی یک گشته در زیر و زبر

مانده سر گردان دریای صفات

قطرهٔ نامانده و قلزم شدن

در نهان سر هویدا یافتن

پای بیرون نه ازین دیر سدس

بود با نابود کلّ سیر زن

بعد از آن تو ترک پنج و چار کن

چند باشی در مقام کافری

چابکی دانا ولی از اصل ترک

هر کجا میرفت آنجا کار داشت

دایماً با خویش بازی باختی

خرد کردی دیگر آوردی بکار

هست در تاریکیت آب حیات

بیش ازین در صورت حسّی مباش

هم نموداری بکن فاش این سخن

نه کسی دانسته و نه دیده است

پای تا سر دیدهٔ شمع آمدند

خاک مرده روح روحانی بیافت

سرّ جانان گشت بر خاک آشکار

تا وجود آدم از گل زنده گشت

یک زمان از درد تنهائی نخفت

او چو سرگردان میان پرده بود

روز و شب گریان شده از عشق یار

ز آب چشم خود جهانی را بشست

در حقیقت خویشتن را باز بین

مرکب بیهودگی چندین مران

مجلسی دیگر ز نو آغاز کن

از هزاران گنج بر خوردار شو

در چرا آور زمانی اشتران

تا درین ره بشنوی بانگ درای

سوی حج رانیم ما بی مشغله

در تجلّی خویش را واصل کنیم