اشترنامه عطار نیشابوری

1 مهترین هر دو عالم مصطفاست انبیاء و اولیا را رهنماست

2 خواجه ثقلین و سلطان جهان ذرّهٔ از نور او کون و مکان

3 بهترین ومهترین جزو و کل مهدی اسلام و هادی سبل

4 سایه حق رحمة للعالمین نور شرعش در مکان و در مکین

1 ذات چه بودجزو و کل با یکدگر جملگی یک گشته در زیر و زبر

2 روح چه بود پرتوی ازنور ذات مانده سر گردان دریای صفات

3 عین چه بود در تجلّی گم شدن قطرهٔ نامانده و قلزم شدن

4 عشق چه بود ذات اشیا یافتن در نهان سر هویدا یافتن

1 ای نموده جسم و جان از کاینات هست در تاریکیت آب حیات

2 ای همه اسرار جانان کرده فاش بیش ازین در صورت حسّی مباش

3 آنچه بخشیدم ترا آن قسم کن هم نموداری بکن فاش این سخن

4 آنچه هرگز آدمی نشنیده است نه کسی دانسته و نه دیده است

1 هیچکس زین راه تقریری نکرد همچو احمد هیچ تفسیری نکرد

2 هرچه خواهم گفت او بودست و بس بهترین کل بدو بودست و بس

3 عاقبت آدم چو این دنیا بدید یک زمان سوی وی آمد بنگرید

4 بیخبر از عشقبازی بود او نیک دریاب ونه بازی بود او

1 شاه بازی بود پرها کرده باز بود پران در هوای عزّ و ناز

2 دایما از عشق در پرواز بود گاه با گنجشک و گه با باز بود

3 خوی با مرغان دیگر کرده بود روی در هرجایگه آورده بود

4 هر زمانی در سرایی مسکنش هر زمانی درجهانی مأمنش

1 چون جهودان از قضا عیسی پاک خواستندش تا کنند او را هلاک

2 عزم کردند آن سگان نا بکار تادرآویزند عیسی را ز دار

3 لفظ عیسی یک دو تن زان مردمان فهم کردند از میان آن سگان

4 قول عیسی را بجان کردند قبول زانکه عیسی بود بار ای و اصول

1 از یقینت این سخن را گوش دار بشنو این اسرار و صنع کردگار

2 اول بنیاد بر ذات خدای پادشاه راز دان و رهنمای

3 جوهی از نور خود پیدا بکرد بس دلی کز شوق خود شیدا بکرد

4 حکم کرد از نیک و بد آنجایگاه تا شود پیدا بخود آن جایگاه

1 رفت پیش شاه محمود از یقین ناگهی از عشق آن دریای دین

2 معرفت با شاه بحر و بر بگفت هرچه بود ازوی به پیدا ونهفست

3 شاه دادش آنگهی درّی نفیس برگرفت ورفت آن شیخ خسیس

4 خویشتن را در بر مردم فکند در میان راه آن در هم فکند

1 دید مردی را یکی در چشمهٔ در بر چشمه بکرده رخنهٔ

2 اندران رخنه نشسته بود او در ز مردم بررخ خود بسته او

3 هر زمان در سوی چشمه تاختی خویشتن در چشمه میانداختی

4 در میان چشمه خوردی غوطهٔ بسته بد اندرمیانش فوطهٔ

1 بود بیچاره دلی مجنون شده دایماً شوریده چون گردون شده

2 بینوائی مفلسی بیچارهٔ گشته او از خان و مان آوارهٔ

3 ناتوانی بیدلی سودا زده هر دو عالم را بکل او پازده

4 عاشقی خوش بود و مجنونی شگرف غرقه دیرینه این بحر ژرف