اشترنامه عطار نیشابوری

1 یک دمی ای ساربان عاشقان در چرا آور زمانی اشتران

2 اندرین صحرای بی پایان درآی تا درین ره بشنوی بانگ درای

3 تا در آنجا جمع گردد قافله سوی حج رانیم ما بی مشغله

4 کعبهٔ مقصود را حاصل کنیم در تجلّی خویش را واصل کنیم

1 بود وقتی در ره حج قافله راه دور و رهروان پر مشغله

2 در میان قافله بُد رهروی هر دو گوشش بود کر، مینشنوی

3 ناگهان آن مرد کر بر ره بخفت قافله از جایگه ناگه برفت

4 کر بخفته بود زیشان بیخبر بود مردی بازمانده همچو کر

1 شاه بازی بود پرها کرده باز بود پران در هوای عزّ و ناز

2 دایما از عشق در پرواز بود گاه با گنجشک و گه با باز بود

3 خوی با مرغان دیگر کرده بود روی در هرجایگه آورده بود

4 هر زمانی در سرایی مسکنش هر زمانی درجهانی مأمنش

1 هیچکس زین راه تقریری نکرد همچو احمد هیچ تفسیری نکرد

2 هرچه خواهم گفت او بودست و بس بهترین کل بدو بودست و بس

3 عاقبت آدم چو این دنیا بدید یک زمان سوی وی آمد بنگرید

4 بیخبر از عشقبازی بود او نیک دریاب ونه بازی بود او

1 چون جهودان از قضا عیسی پاک خواستندش تا کنند او را هلاک

2 عزم کردند آن سگان نا بکار تادرآویزند عیسی را ز دار

3 لفظ عیسی یک دو تن زان مردمان فهم کردند از میان آن سگان

4 قول عیسی را بجان کردند قبول زانکه عیسی بود بار ای و اصول

1 از یقینت این سخن را گوش دار بشنو این اسرار و صنع کردگار

2 اول بنیاد بر ذات خدای پادشاه راز دان و رهنمای

3 جوهی از نور خود پیدا بکرد بس دلی کز شوق خود شیدا بکرد

4 حکم کرد از نیک و بد آنجایگاه تا شود پیدا بخود آن جایگاه

1 بر لب دریا همی شد عارفی صاحب در گشته بر سر واقفی

2 دید مردی را مگر در پیش بحر استاده بود با جانی بزهر

3 این سخن میگفت او با خویشتن ای دریغا ای دریغا ما و من

4 ار دیغا باز ماندم این زمان بر لب دریا شده خشکم زبان

1 دید مردی را یکی در چشمهٔ در بر چشمه بکرده رخنهٔ

2 اندران رخنه نشسته بود او در ز مردم بررخ خود بسته او

3 هر زمان در سوی چشمه تاختی خویشتن در چشمه میانداختی

4 در میان چشمه خوردی غوطهٔ بسته بد اندرمیانش فوطهٔ