خانه‌ای کز نور حسن او از صائب تبریزی غزل 2685

1 خانه‌ای کز نور حسن او مصفا می‌شود حلقه بیرون در محو تماشا می‌شود

2 هر طلسمی را به نام باددستی بسته‌اند چشم یعقوب از نسیم پیرهن وامی‌شود

3 شرط قطع وادی هستی مجرد گشتن است زور می‌آرد به ره رهرو چو تنها می‌شود

4 می‌زند غیرت نمک بر دیده خونبار من در سر هرکس که شور عشق پیدا می‌شود

5 چون نگرداند رخ از تیغ شهادت مرده‌دل؟ زشت با آیینه چون شد چهره، رسوا می‌شود

6 خودنمایی کار ما را در گره انداخته است قطره چون برداشت دست از خویش دریا می‌شود

7 صد تماشا هست در پوشیدن چشم از جهان وای بر چشمی که غافل زین تماشا می‌شود

8 می‌زند خود را به ساحل، بازمی‌گردد به بحر از محیط عشق هر موجی که پیدا می‌شود

9 می‌فتد در رشته جان صد گره از پیچ و تاب صائب از زلف سخن تا یک گره وامی‌شود