شهریار

بدین شتاب خدایا شباب می‌گذرد

شتاب کن که جهان با شتاب می‌گذرد

نشسته‌ام لب جویی و آب می‌گذرد

که ابر از جلو آفتاب می‌گذرد

که دور جام جهان خراب می‌گذرد

که خود جوانی و این آب و تاب می‌گذرد

چو گندمی است که از آسیاب می‌گذرد

که روزگار چو تیر شهاب می‌گذرد