گذار آرد مه من گاهگاه از شهریار گزیدهٔ غزلیات 1
1. گذار آرد مه من گاهگاه از اشتباه اینجا
فدای اشتباهی کآرد او را گاهگاه اینجا
علی ای همای رحمت تو از شهریار گزیدهٔ غزلیات 1
1. علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ماسوا فکندی همه سایه هما را
به چشمک این همه مژگان از شهریار گزیدهٔ غزلیات 3
1. به چشمک این همه مژگان به هم مزن یارا
که این دو فتنه به هم می‌زنند دنیا را
سنین عمر به هفتاد می‌رسد از شهریار گزیدهٔ غزلیات 4
1. سنین عمر به هفتاد می‌رسد ما را
خدای من که به فریاد می‌رسد ما را
زمستان پوستین افزود از شهریار گزیدهٔ غزلیات 5
1. زمستان پوستین افزود بر تن کدخدایان را
ولیکن پوست خواهد کند ما یک لا قبایان را
بیداد رفت لاله بر باد از شهریار گزیدهٔ غزلیات 6
1. بیداد رفت لاله بر باد رفته را
یا رب خزان چه بود بهار شکفته را
شب به هم درشکند زلف از شهریار گزیدهٔ غزلیات 7
1. شب به هم درشکند زلف چلیپایی را
صبحدم سردهد انفاس مسیحایی را
جوانی شمع ره کردم که از شهریار گزیدهٔ غزلیات 8
1. جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را
نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را
آمدی جانم به قربانت از شهریار گزیدهٔ غزلیات 9
1. آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی‌وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا
زندگی شد من و یک سلسله از شهریار گزیدهٔ غزلیات 10
1. زندگی شد من و یک سلسله ناکامی‌ها
مستم از ساغر خون جگرآشامی‌ها
طبعم از لعل تو آموخت از شهریار گزیدهٔ غزلیات 11
1. طبعم از لعل تو آموخت درافشانی‌ها
ای رخت چشمه خورشید درخشانی‌ها
زین همرهان همراز از شهریار گزیدهٔ غزلیات 12
1. زین همرهان همراز من تنها توئی تنها بیا
باشد که در کام صدف گوهر شوی یکتا بیا