رسالهٔ اربعین جامی

صحیحترین حدیثی که راویان مجالسِ دین و مُحدِّثانِ مدارسِ یقین املا کنند حمدِ دانائیست که کلماتِ تامّۀ جامعه بر زبان مُعْجِزْبیان حبیب خود گذرانیده و آن را تالیِ کلام کامل و خطابِ شامل خود گردانیده و به نقل ثِقَةٍ بَعْدَ ثِقَةٍ به گوش محرومان از سعادت صحبت وی رسانیده و به نور علم به آن و عمل به مُوجِب علم از ظلماتِ ضلالتِ شان رهانیده. وَصَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَأصْحَابِهِ وَسَلَّمَ نَقَلَةِ عُلُوْمِهِ وَحَفَظَةِ آدَابِهِ. ,

امّا بعد: ,

این «چهل کلمه» ایست از آن کلمات که سهولتِ فهم و حفظ را به نظم فارسی ترجمه کرده می آید، امیدواری آن را که ناظمِ مترجم امروز در شرط «مَنْ حَفِظَ عَلٰی أُمَّتِی أَرْبَعِیْنَ حَدِیْثًا یَنْتَفَعُوْنَ بِهِ» داخل شود و فردا به سعادت جزاءِ «بَعَثَهُ اللهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَقِیْهاً عَالِماً» واصل گردد. وَمِنَ اللهِ مُکَوِّنِ الْکَوْنِ، ألْعِصْمَةُ وَالْعَوْنُ. ,

قَالَ النَّبِیُّ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ: ,

1 هر کسی را لقب مکن مؤمن گرچه از سعی جان و تن کاهد

2 تا نخواهد برادر خود را آنچه از بهر خویشتن خواهد

1 هر که در حبّ و بُغض و منع و عطا نبودش دل بغیر حق مایل

2 نقدِ ایمان خویش را یابد بر مَحَکّ قبولِ حق کامل

1 مُسْلِم آنکس بُوَد به قَول رسول گرچه عامی بُوَد وَ گر عالِم

2 که بهر جا بُوَد مسلمانی باشد از قول و فعل او سالم

1 بذل کن مال و خوی نیکو وزر راه ایمان اگر همی پویی

2 زانکه در هیچ مؤمنی با هم نشود جمع بُخل و بدخویی

1 آدمی را ز پیری افزاید هر زمان در بنای عمر خَلَل

2 لیک در وی جوان شود دو صفت حرص بر جمع مال و طول اَمَل

1 به تو نعمت ز دست هر که رسد نِه به میدان شکر گویی پای

2 کی به شکر خدا قیام کند تارکِ شکرِ بندگان خدای

1 رحم کن رحم، زانکه بر رخ تو درِ رحمت جز از تو نگشاید

2 تا تو بر دیگران نبخشایی أَرْحَمُ الرَّاحِمِین نبخشاید

1 هدفِ لعنتِ خدای آمد دُنییُ و هرچه هست در دنییٰ

2 غیرِ ذکرِ خدا که صاحب ذکر در دو عالم به رحمت است اُولیٰ

1 گرچه هست آفتابِ رحمتِ حق شاملِ ذرّه ذرّۀ عالَم

2 باد از آن دور بندۀ دینار باد از آن دور بندۀ درهم