رحم کن رحم، زانکه بر رخ از جامی رسالهٔ اربعین 8

1 ای به شکر خواب سحر داده هوش خیز که برخاست ز مرغان خروش

2 مرغ سحر زنده و تو مرده ای او ز نوا گرم و تو افسرده ای

1 ای علم هستی ما با تو پست نیست به خود هست به تو هر چه هست

2 ذات تو هم هستی و هم هست کن هست کن عالم نوی و کهن

1 باشد اندر دار و گیر روز و شب عاشق بیچاره را حالی عجب

2 هر چه از تیر بلا بر وی رسد از کمان چرخ پی در پی رسد