رسالهٔ اربعین جامی

1 تا شود در جهان علم و عمل شاهد دین تو جمال افزای

2 زآنچه در خور نیفتدت باز ایست زآنچه لایق نباشدت باز آی

1 پهلوان نیست آنکه در کُشتی پهلوانی دگر بیندازد

2 پهلوان آن بُوَد که وقتِ غضب نفسِ اَمَّاره را زبون سازد

1 نه توانگر کسی بُوَد که به مال کارپرداز و چاره ساز بُوَد

2 آن بُوَد کز شهودِ فضل خدای از زر و مال بی نیاز بُوَد

1 حَزْم مرد آن بُوَد که در همه وقت در حقِّ خَلقْ بد گمان باشد

2 در همه کار احتیاط کند تا ز هر کید در امان باشد

1 ای گرانمایه مرد دانشور که ترا علم دین بُوَد معلوم

2 مستعدّ را از آن مشو مانع مستحقّ را از آن مکن محروم

1 سخن نرم گوی با سایل گر ز مالَش نمی دهی نفقه

2 زآنکه در روی اهل حاجت هست قول خوش از مقولۀ صدقه

1 خرّم آنکس که بهرِ زنده دلی زیر لب خنده را بمیراند

2 خنده کم کن که خندۀ بسیار صد دل زنده را بمیراند

1 سر ز مادر مکش که تاج شرف گردی از راه مادران باشد

2 خاک شو زیر پای او که بهشت در قدمگاه مادران باشد

1 هر که شد مبتلا به پُرگویی به بلایی عجب گرفتار است

2 هر بلایی که می رسد به کسان بیشتر از مَمَرِّ گفتار است

1 دیدن زلف و خال نامحرم دانۀ کید و دام تلبیس است

2 هر نظر ناوکیست زهرآلود کان ز شست کمان ابلیس است