زاغی می گفت اگر از ملک‌الشعرا بهار رباعی 747
1. زاغی می گفت اگر بمیرد شهباز
من جای کنم بدست شاهان از ناز
ای ساده‌دلان زر از ملک‌الشعرا بهار رباعی 748
1. ای ساده‌دلان زر گرگ حیلت‌باز
با جهد شما سیم و زر آورد فراز
چون از در تسلیم از ملک‌الشعرا بهار رباعی 749
1. چون از در تسلیم نشد یار، عزیز
در چنگ رضا گشت گرفتار، عزیز
آمد رمضان و خلق از ملک‌الشعرا بهار رباعی 750
1. آمد رمضان و خلق رفتند ز هوش
شد میکده‌ها قفل و زبان‌ها خاموش
ای برده گل رازقی از ملک‌الشعرا بهار رباعی 751
1. ای برده گل رازقی از روی تو رشک
در دیدهٔ مه ز دود سیگار تو اشک
ای میر اجل گر دهدم از ملک‌الشعرا بهار رباعی 752
1. ای میر اجل گر دهدم مهل اجل
خواهم کرد این‌مشکل لاینحل حل
شهریست پر از همهمه از ملک‌الشعرا بهار رباعی 753
1. شهریست پر از همهمه و قالاقیل
بهتان و دروغ و غیبت و فحش سبیل
ای شمع شبستان من، از ملک‌الشعرا بهار رباعی 754
1. ای شمع شبستان من، ای مام گرام
رفتی و سیه شد به من از غم ایام
در زلف تو آشوب زمن از ملک‌الشعرا بهار رباعی 755
1. در زلف تو آشوب زمن می‌بینم
بیگانه نبیند آنچه من می‌بینم
چون شمع بسی رشتهٔ از ملک‌الشعرا بهار رباعی 756
1. چون شمع بسی رشتهٔ جان سوخته‌ایم
آتش به دل سوخته افروخته‌ایم
دیشب من و پروانه از ملک‌الشعرا بهار رباعی 757
1. دیشب من و پروانه سخن می‌گفتیم
گاه از گل و گه ز شمع، می‌آشفتیم
ما بادهٔ عزت و جلالت از ملک‌الشعرا بهار رباعی 758
1. ما بادهٔ عزت و جلالت نوشیم
در راه شرف از دل و از جان کوشیم