امشب ز فراق دوست خوابم نبرد از بهار رباعی 735
1. امشب ز فراق دوست خوابم نبرد
هم دل به سوی شمع و کتابم نبرد
چشمت به سیه‌بختی من ایما کرد از بهار رباعی 736
1. چشمت به سیه‌بختی من ایما کرد
زلف تو به قتلم آستین بالا کرد
ای خواجه وثوق گاه غرق تو رسد از بهار رباعی 737
1. ای خواجه وثوق گاه غرق تو رسد
هنگام خمود رعد و برق تو رسد
ماه رمضان و روزه جانا طی شد از بهار رباعی 738
1. ماه رمضان و روزه جانا طی شد
ایام دف و چنگ و رباب و نی شد
خشخاش و عسل بهم برآمیخته‌اند از بهار رباعی 739
1. خشخاش و عسل بهم برآمیخته‌اند
جزوی ز گلاب اندرو ریخته‌اند
گر زیر فلک فکر من آزاد نبود از بهار رباعی 740
1. گر زیر فلک فکر من آزاد نبود
در حنجره‌ام این‌همه فریاد نبود
ای مرکزیان گر گل و ریحان خواهید از بهار رباعی 741
1. ای مرکزیان گر گل و ریحان خواهید
ور بلبل سرمست غزلخوان خواهید
شد نیمی عمر در خرافات هدر از بهار رباعی 742
1. شد نیمی عمر در خرافات هدر
وندر حیرت گذشت یک نیم دگر
گر مانده و ناتوان و گر خسته و زار از بهار رباعی 743
1. گر مانده و ناتوان و گر خسته و زار
ما وز طلبش دست کشیدن، زنهار
ای بسته چو فندق به سرانگشت، نگار از بهار رباعی 744
1. ای بسته چو فندق به سرانگشت، نگار
رویت چو چراغ و طرّه‌ات چون شب تار
با خرقه و تسبیح مرا دید چو یار از بهار رباعی 745
1. با خرقه و تسبیح مرا دید چو یار
گفتا ز چراغ زهد ناید انوار
ای زورآور که خون ما خورده پریر از بهار رباعی 746
1. ای زورآور که خون ما خورده پریر
وی بسته فرو قماط ما با زنجیر