من برگ گلم باغ شبستان از ملک‌الشعرا بهار رباعی 723
1. من برگ گلم باغ شبستان من است
وآن‌بلبل خوش‌لهجه غزلخوان من‌است
خوش باش که گیتی از ملک‌الشعرا بهار رباعی 724
1. خوش باش که گیتی نه برای من و تست
وین کار برون ز ماجرای من و تست
ادوارد براون فاضل از ملک‌الشعرا بهار رباعی 725
1. ادوارد براون فاضل ایران‌دوست
کش فکر نکو قول نکو فعل نکوست
ارباب که صنعت وجاهت از ملک‌الشعرا بهار رباعی 726
1. ارباب که صنعت وجاهت فن اوست
خون فقرا تمام بر گردن اوست
برخاست خروس صبح از ملک‌الشعرا بهار رباعی 727
1. برخاست خروس صبح برخیز ای دوست
ز انگور بگیر خون و ده در رگ و پوست
در ماتمت ای‌ملک، از ملک‌الشعرا بهار رباعی 728
1. در ماتمت ای‌ملک، مُلک خون بگریست
وز سوز تو در افق فلک خون بگریست
این قلب که محزون‌تر از ملک‌الشعرا بهار رباعی 729
1. این قلب که محزون‌تر از او پیدا نیست
وین چشم که پرخون‌تر از او پیدا نیست
افسوس که صاحب نفسی از ملک‌الشعرا بهار رباعی 730
1. افسوس که صاحب نفسی پیدا نیست
فریاد، که فریادرسی پیدا نیست
چون خطه طوس را پس از ملک‌الشعرا بهار رباعی 731
1. چون خطه طوس را پس پشت بهشت
در خطهٔ بجنورد دل این بیت نوشت
تا حجهٔ دین محمد از ملک‌الشعرا بهار رباعی 732
1. تا حجهٔ دین محمد از خاک برفت
از خاک خروش ما بر افلاک برفت
چون آینه نورخیز از ملک‌الشعرا بهار رباعی 733
1. چون آینه نورخیز گشتی، احنست
چون اره به خلق تیز گشتی احسنت
زین مردم دل‌سیاه، از ملک‌الشعرا بهار رباعی 734
1. زین مردم دل‌سیاه، رخ دارم زرد
بیدردی خلق دردم افزود به‌درد