رباعیات در دیوان اشعار اثیر اخسیکتی

1 گردون بلندقدر، همتای تو نیست دریای گزاف بخش همپای تو نیست

2 چندانکه نگه کنیم، این جای تو نیست پیراهن ملک، جز به بالای تو نیست

1 پیراهن دل، محنت و اندوه بس است غم های بسی گرانتر، از کوه بس است

2 دل تاب یک اندوه تو دارد لیکن اندوه در آن است، که اندوه بس است

1 چون دایره ی لب تو، در هم پیوست بنگر که چه تنگ عرصه ئی داشت بدست

2 کان نقطه عنبرین، که نه نیست نه هست در دایره جا نیافت در گوشه نشست

1 هرچند ز تو بما رسد فریاد است در توست که ملک چشم و جان آباد است

2 بادی که بقهر تو وزد، طوفان است طوفان که عنایت تو باشد، باد است

1 تا شربت عاشقی چشیدم زغمت هر بد که گمان بری کشیدم زغمت

2 قصه چکنم، بجان رسیدم زغمت آن به که نگویم، آنچه دیدم زغمت

1 در نامه ی تو، قلم چو گردن بفراشت گفتم بنویسمت، سرشکم نگذاشت

2 حال دل مشتاق نه آن صورت داشت کان را بسر قلم، توانست نگاشت

1 در رهگذر باد، چراغی که توراست ترسم که بمیرد، از فراغی که توراست

2 بوی جگر سوخته عالم بگرفت گر نشنیدی زهی، دماغی که توراست

1 تقدیر هر آنچه کردنی بود بکرد خواهی بطرب نشین و خواهی که بدرد

2 دیگر نشود حکمت دارنده فرد ما را غم بیهوده چرا باید خورد

1 یکدل چه کند، هزار جانبازی کرد خون گشت زدرد تو ودمسازی کرد

2 بسیار بکوشید، نهان داشت غمت بوی جگر سوخته، غمازی کرد

1 دل دوش دم از هوای دلبر میزد هرجا که رسید، حلقه بردر میزد

2 همچون مگس، از حسرت آن تنگ شکر فریاد کنان، دو دست بر سر میزد