رباعیات در دیوان اشعار اثیر اخسیکتی

1 گررشک برد فرشته برپاکی ما گردیو کند، ننگ ز بی باکی ما

2 ایمان بسلامت، بدر مرگ بریم احسنت، زهی، چستی و چالاکی ما

1 سالی است که پای در گلی نیست مرا در سر هوس رخ گسلی نیست مرا

2 از عشق بتان، پار زیان کرد دلم هر سال بتازگی دلی نیست مرا

1 محکوم قضا، که بنده خوانند اورا بر بالش حکم، کی نشانند اورا

2 گر چرخ نمیرود بکام تو، مرنج کاو نیز چنان رود، که رانند اورا

1 زان شب که نهاد روی بر بالش ما هر شب بفلک همی رسد نالش ما

2 ای یک شبه وصل از پی یکساله فراق بازآی، اگر تمام شد لایش ما

1 تا دورم از آن دو زلف مشکین بتاب از آتش دل، ز دیده میریزم آب

2 اکنون چکنم که بخت برگشته من گفتار بنامه کرد و دیدار بخواب

1 ای داروی جان خستگانت، درلب گردون زتو سرگشته و خورشید، به تب

2 روز از رخ تو، چو شعله ئی وام کند تا حشر شود، دریده پیراهن شب

1 بر ما رقم خطا پرستی همه هست ناکامی عشق و تنگدستی همه هست

2 با این همه در میانه مقصود توئی جای گله نیست، چون تو هستی همه هست

1 تن دردادم به درد عاشق فکنت دل بنهادم، بفرقت دل شکنت

2 یا دور فلک، باز رهاند ز خودم یا آه سحر باز رساند به منت

1 بر عرض تو، گر عارضه ئی چیرشدست صحت برسد کنون، که بس دیرشدست

2 تو جان جهانی و جهان زنده بتو آخر نه جهان، ز جان خود سیر شدست

1 تا عاقلهٔ ما دل دیوانهٔ ماست یک درد نشان ده، که نه هم‌خانهٔ ماست

2 هر درد که ساغر جهان حصه کند چون درنگری، نصیب پیمانهٔ ماست