رباعیات در دیوان اشعار اثیر اخسیکتی

1 چندانکه مجال وهم انسان باشد بر بنده، سخن گذاری آسان باشد

2 با اینهمه، چون ببارگاه تو رسد ران ملخ و خوان سلیمان باشد

1 دردا، که ز عمر مایه ی سود نماند یک دوست، کزو دلی بیاسود نماند

2 چون کیسه ی ایام بجستم در او یا نقد وفا نبود، یا بود، نماند

1 تقدیر هر آنچه کردنی بود بکرد خواهی بطرب باش ازاو خواه بدرد

2 دیگر نگشود چشم داننده خرد بیهوده چرا غم جهان باید خورد

1 حاشا که ز دل، مهر تو آسان برود وان عشق گران خریده، ارزان برود

2 ای از بر من نرفته، مهر تو مرا با شیر فرو شده ست، با جان برود

1 خاک قدم تو، آب خورشید برد باد سخطت، کلاه جمشید برد

2 هر دست، که چو گان قبول تو گرفت از کل وجود، گوی امید برد

1 این بس، که ز چشم من گهر خواهد چید آن کز قدمت نثار برخواهد چید

2 یک خنده ز دست لب شیرین، روزی تا حشر، هنوز جان، شکر خواهد چید

1 دست تو، کزو گنج گهر می زاید بحری است، که یک دم از سخاناساید

2 وز باد، سماع اگر بجنبد شاید کز جنبش باد، بحر در موج آید

1 در بند تو بیوفاست دل چه توان کرد بر روی تو مبتلاست دل، چه توان کرد

2 اقبال دو کون عرض کردیم بر او جز محنت دل نخواست دل، چه توان کرد

1 صد پاره وجود را، فرو بیخته اند تا مثل تو، صورتی برانگیخته اند

2 سبحان الله، ز فرق سر تا پایت در قالب آرزوی من ریخته اند

1 امشب منم و وصال آن سرو بلند می را، ز لبش چاشنی‌ای داده به قند

2 ای شب، اگرت هزار کار است مرو وی صبح، گرت هزار شادی است مخند