رباعیات در دیوان اشعار اثیر اخسیکتی

1 آن سرو خرامان به چمن، بازرسید و آن جان سفر کرده به تن بازرسید

2 ضایع نشد این آه شب و گریه روز دولت نظری کرد و بمن بازرسید

1 یکدل چه کند، هزار جانبازی کرد خون گشت زدرد تو ودمسازی کرد

2 بسیار بکوشید، نهان داشت غمت بوی جگر سوخته، غمازی کرد

1 تن دردادم به درد عاشق فکنت دل بنهادم، بفرقت دل شکنت

2 یا دور فلک، باز رهاند ز خودم یا آه سحر باز رساند به منت

1 بر ما رقم خطا پرستی همه هست ناکامی عشق و تنگدستی همه هست

2 با این همه در میانه مقصود توئی جای گله نیست، چون تو هستی همه هست

1 چندانکه مجال وهم انسان باشد بر بنده، سخن گذاری آسان باشد

2 با اینهمه، چون ببارگاه تو رسد ران ملخ و خوان سلیمان باشد

1 دل بسته اوست چون جدا مانده از او جان زنده بماناد، که وامانده از او

2 دل ماند مرا، از او غلط می گویم آن دل بنمانده است که جا مانده از او

1 تقدیر هر آنچه کردنی بود بکرد خواهی بطرب نشین و خواهی که بدرد

2 دیگر نشود حکمت دارنده فرد ما را غم بیهوده چرا باید خورد

1 عشق تو، کز و چاک زدم پیراهن بگرفت مرا، چو پیرهن پیرامن

2 تا سر ز گریبانش برآوردم من من باز ندانم ز گریبان دامن

1 سودای میان تهی، ز دل بیرون کن از ناز بکاه و بر نیاز افزون کن

2 استاد تو عشق است، چو آنجا برسی او خود بزبان حال گوید، چون کن

1 تقدیر هر آنچه کردنی بود بکرد خواهی بطرب باش ازاو خواه بدرد

2 دیگر نگشود چشم داننده خرد بیهوده چرا غم جهان باید خورد