رباعیات در دیوان اشعار اثیر اخسیکتی

1 پیراهن دل، محنت و اندوه بس است غم های بسی گرانتر، از کوه بس است

2 دل تاب یک اندوه تو دارد لیکن اندوه در آن است، که اندوه بس است

1 دل دوش دم از هوای دلبر میزد هرجا که رسید، حلقه بردر میزد

2 همچون مگس، از حسرت آن تنگ شکر فریاد کنان، دو دست بر سر میزد

1 چو از سوگ من باز گردند قومی نهاده به خاک اندر اخسیکتی را

2 بیامرز یارب مر آن را که گوید: بیامرز یارب مر اخسیکتی را

1 گر با من دُرد خواره داری سرمی قارون شوی امشب چو من از گوهرمی

2 دل یک تنه و لشکر غم بیعدد است لابد مددی بیابد از ساغر می

1 ای خالق ذوالجلال وای بار خدای بیشم مدوان در بدر و جای بجای

2 یا خانه امید مرا در دربند یا قفل مهمات مرا در بگشای

1 لطفی است ز لعل دلستان آخر تو یا طاق بقای بر زبان آخر تو

2 گر نیست تمیزی که ببینی ما را روزی به غلط بگوی کان آخر تو

1 با صحبت جان بوصل جانان نرسی بر مور نشسته بر سلیمان نرسی

2 این قصه بپایان نرسد از محنت تا پیشتر از قصه بپایان نرسی

1 حسن نباید که بود بیش از این عشق نباید که بود پیش بین

2 آن لب و خط بین نو که گوئی فتاد رهگذر مورچه بر انگبین

1 محکوم قضا، که بنده خوانند اورا بر بالش حکم، کی نشانند اورا

2 گر چرخ نمیرود بکام تو، مرنج کاو نیز چنان رود، که رانند اورا

1 بر عرض تو، گر عارضه ئی چیرشدست صحت برسد کنون، که بس دیرشدست

2 تو جان جهانی و جهان زنده بتو آخر نه جهان، ز جان خود سیر شدست