کوه صبرم کی ز فرمان تو سر پیچیده‌ام از اسیر غزل 300
1. کوه صبرم کی ز فرمان تو سر پیچیده‌ام
پا به دامان تحمل تا کمر پیچیده‌ام
در بزم تواضع طلبی سخت غریبم از اسیر غزل 301
1. در بزم تواضع طلبی سخت غریبم
خونگرمی تعظیم نداده است فریبم
رفته ام از خود ندانم بیقرار کیستم از اسیر غزل 302
1. رفته ام از خود ندانم بیقرار کیستم
می تپم در خون شهید انتظار کیستم
می ننوشم تشنه خون تحمل نیستم از اسیر غزل 303
1. می ننوشم تشنه خون تحمل نیستم
گل نبویم آشیان پرواز بلبل نیستم
یاد او کردم دل اندوهگینی یافتم از اسیر غزل 304
1. یاد او کردم دل اندوهگینی یافتم
در خیال مصرعی بودم زمینی یافتم
از تمنای تو سرگرم تمنای خودم از اسیر غزل 305
1. از تمنای تو سرگرم تمنای خودم
می کنم یاد تو و محو تماشای خودم
که دید از غم شناسان خاطر شادی که من دیدم از اسیر غزل 306
1. که دید از غم شناسان خاطر شادی که من دیدم
سراسر مهربانی بودم بیدادی که من دیدم
پرورده عشقم دل بی ریش ندارم از اسیر غزل 307
1. پرورده عشقم دل بی ریش ندارم
شرمندگی از عشق ستم کیش ندارم
ملامت می کنند از شورش حالی که من دارم از اسیر غزل 308
1. ملامت می کنند از شورش حالی که من دارم
جنون دیوانه می گردد ز افعالی که من دارم
کجا از تنگدستی خاطر اندوهگین دارم از اسیر غزل 309
1. کجا از تنگدستی خاطر اندوهگین دارم
که همچون شعله صد گنج شرر در آستین دارم
دانه ای نمی کارم اشک آتشین دارم از اسیر غزل 310
1. دانه ای نمی کارم اشک آتشین دارم
حاصلی نمی خواهم برق خوشه چین دارم
نیم گلچین که از مرغ چمن یا باغبان ترسم از اسیر غزل 311
1. نیم گلچین که از مرغ چمن یا باغبان ترسم
نسیم بی نیازم کی ز منع این و آن ترسم