غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 دلم در آتش رشک چراغ می سوزد که با خیال که شبها دماغ می سوزد

2 درین بهار کسی را مسلم است جنون که از فتیله زنجیر داغ می سوزد

1 آتش عشق نه تنها دل و دین می سوزد گر فتد سایه عشق به زمین می سوزد

2 فکر شبگیر سر کوی تو دارد در سر پیک آهم نفسم از بهر همین می سوزد

3 سینه صافی است مرا صیقل آیینه اسیر گر نماید دلم اندیشه کین می سوزد

1 جان سختی دلم را بیداد می شناسد قدر ستم کشان را فرهاد می شناسد

2 مشت غبار عاشق در دام اضطراب است گشتیم خاک و ما را صیاد می شناسد

1 گریختم که به گرد ره تو کس نرسد گداختم که به آیینه ات نفس نرسد

2 بهار سوختگی را طراوت دگرست اگر چه گل چمن آرا بود به کس نرسد

3 به شاهراه وفا نام شکوه کس نشنید چه شد که ناله به دردسر جرس نرسد

1 دل ز تاراج نگاه شعله بازش می‌رسد گفتن افسانه سوز و گدازش می‌رسد

2 طفل و محجوب است و بی‌باک است و معشوق رسا هرچه خواهد می‌تواند کرد نازش می‌رسد

3 چشم و زلفش اختیار عالمی دارد اسیر کشتن ما بستن اهل نیازش می‌رسد

1 هستیم از بس غبار خاطر احباب شد هر سر مژگان من سرچشمه سیلاب شد

2 پاره ابری شد از باران اشک من قفس چشمه دام از سرشکم حلقه گرداب شد

1 از کدوی باده کی باشد که گلها بشکفد در گل ساغر بهار خاطر ما بشکفد

2 کو بهار نکهت پیراهنی کز جلوه اش همچو نرگس غنچه چشم تر ما بشکفد

1 دل افسرده هر خام جوش ما نمی‌داند کسی تا می ننوشد نشئه صهبا نمی‌داند

2 زبان جور او را هیچ کس چون من نمی‌فهمد بدآموز تمنا قدر استغنا نمی‌داند

1 ز خمار عضو عضوم به شکسته خار ماند نفس از خرابی دل به کف غبار ماند

2 سر زندگی ندارد چه شکفتگی فزاید ز خمار خنده ما به گل مزار ماند

3 نه همین پیاله ما شب جمعه بینوا شد نه به دیده خواب گنجد نه به دل قرار ماند

1 غمت به راحت وصلت به جنگ می ماند تغافلت به سپاه فرنگ می ماند