غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 از کدوی باده کی باشد که گلها بشکفد در گل ساغر بهار خاطر ما بشکفد

2 کو بهار نکهت پیراهنی کز جلوه اش همچو نرگس غنچه چشم تر ما بشکفد

1 عشق تو چراغ دل هر خام نگردد صیدی است خیالت که به کس رام نگردد

2 خواهم که بر افتد ز جهان رسم وفا هم تا هیچ زبان محرم آن نام نگردد

3 بیدل شد اسیر و اثر عشق تو باقی است کیفیت می در گرو جام نگردد

1 گر دل رمیده شد سفر چاک بیشتر گر سر بریده شد خم فتراک بیشتر

2 شرمندگی ز کینه احباب می کشم یک پرده مهربانی افلاک بیشتر

3 حیرانیم به کعبه نظاره می برد آیینه تو شد نظر پاک بیشتر

1 ز چشم فتنه ات محشر غم پنهانیی دارد به ذوق جلوه ات افلاک پر افشانیی دارد

2 چه سازم شیوه خونریزی از یاد نگاهش رفت مگر از چشم مستی سرمه حیرانیی دارد

3 دل ما دست از دامان مژگان نخواهد داشت نظر از چشم او می خواهد و قربانیی دارد

1 دل کسی که به این ترکتاز می گذرد چگونه از سر دعوی باز می گذرد

1 از بسکه سوخت بی تو دل بیقرار من آتش سلم خرید محبت ز خار من

2 ساغر بنوش و چهره برافروز و گل بچین بدمستی دماغ مبین در بهار من

3 گردی که رفته است به باد اعتبار تو خاکستری که مانده به جا یادگار من

1 گرفتم او گذاری بر سر بیمار می‌آرد کجا دل طاقت حیرانی دیدار می‌آرد

2 ز راز دل حجاب عشق می‌بندد زبانم را ترحم با منش هرگاه در گفتار می‌آرد

1 خنده شیشه رساند زغم آواز به من راز گوید ز جنون سلسله ساز به من

2 بس که دیوانگی از چشم تو دیده است دلم می فروشد ز خیال نگهت ناز به من

3 هرگز آن چشم سیه گرم نبیند سویم که ندانسته دلم را بدهد باز به من

1 ای از لب تو غنچه و شبنم نمک فروش لعل تو خنده کار و دو عالم نمک فروش

2 افسردگی حرام و جگر تشنگی به کام شمشیر شعله جوهر و مرهم نمک فروش

1 باده در میکده گشت آیینه خم سکندر شد و خشت آیینه

2 باده نوشید گلستان ساغر روی خود دید بهشت آیینه

3 بیدلی کم سخنی کم نگهی هر چه دید از تو نوشت آیینه