غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 مرا از صحبت زاهد غم دیرینه باز آید دل ساغر پرستم از شب آدینه باز آید

2 ز پرهیز تماشای تو کارش رفته است از دست نگاهی کن که جانی در تن آیینه باز آید

1 چشمت از هر گردشی بزم دگر آماده کرد عکس رویت شیشه آیینه را پر باده کرد

2 نسخه بینایی‌ای می‌خواست بهر روزگار مصلحت بینی که لوح خاطرم را ساده کرد

1 کدامین جلوه یارب اختیار این چمن دارد که ما را در طلسم سایه سرو و سمن دارد

2 ز تاراج غمش راهی به دلها کرده ام پیدا نگاهش سرگران با هر که می گردد به من دارد

1 اگر به جانب من شعله خار می بیند خوشم که با نظر اعتبار می بیند

2 ز رشک دولت بیدار دیده می سوزم که عکس روی تو را در کنار می بیند

3 ز باغ جز گل افسردگی نخواهد چید ز باغ جز گل افسردگی نخواهد چید

1 هر خار که از چمن برآید بهر دل زار من برآید

2 راز خطت از نگفتنی هاست این سبزه کی از دمن برآید

3 بیتابی ناله خموشی است هر سبزه زخاک من برآید

1 بس که گلگون سرشکم جلوه رنگین می‌کند گریه من دشت را دامان گلچین می‌کند

1 گرد جولان تو را گل به جبین بر دارد هر چه بارد ز هوا ابر زمین بر دارد

1 تا کی از عکس تو آیینه گلستان گردد سوی عاشق نظری تا همه تن جان گردد

1 یکدلم گرچه پریشان نظرم ساخته اند گوشه گیرم که چنین در به درم ساخته اند

2 از نفس ماندم و پرواز به دادم نرسید مگر از پرده دل بال و پرم ساخته اند

3 تا در آیینه دیگر نشناسم خود را بی تو هر لحظه به رنگ دگرم ساخته اند

1 دلم به لاله و گل بی رخت جدل دارد بهار داغم از این عیش بیمحل دارد

2 به باغ خاطر ما هر طرف که می نگری گلی شکفته که صد لاله در بغل دارد