نظاره شیفته ما را به خط و خال قسم از اسیر غزل 312
1. نظاره شیفته ما را به خط و خال قسم
گناه سوخته ما را به انفعال قسم
دل نیستم که منتی از آرزو کشم از اسیر غزل 313
1. دل نیستم که منتی از آرزو کشم
چون شعله می ز میکده آبرو کشم
بیش از این بی دوست بودن نیست در شان دلم از اسیر غزل 314
1. بیش از این بی دوست بودن نیست در شان دلم
گر چنین خواهد گذشتن وای بر جان دلم
چون غبار آیینه دار آن سیه پیراهنم از اسیر غزل 315
1. چون غبار آیینه دار آن سیه پیراهنم
کز جنون عشق دایم با گریبان دشمنم
چه رنگ و بو ز خزان و بهار می چینم از اسیر غزل 316
1. چه رنگ و بو ز خزان و بهار می چینم
که خار از گل و گل را زخار می چینم
دوست گر منت گذارد سوی دشمن می روم از اسیر غزل 317
1. دوست گر منت گذارد سوی دشمن می روم
گر زگلخن گرمیی بینم به گلشن می روم
دل به زلف او چو بندم بر سر دل چون شوم از اسیر غزل 318
1. دل به زلف او چو بندم بر سر دل چون شوم
همره خضر پریشانی به منزل چون شوم
دردیم و از دیار هوس کم گذشته ایم از اسیر غزل 319
1. دردیم و از دیار هوس کم گذشته ایم
برقیم و از قلمرو خس کم گذشته ایم
عاشق و شیدا و مست و لاابالی گشته ایم از اسیر غزل 320
1. عاشق و شیدا و مست و لاابالی گشته ایم
همچو دل از یار پر در خویش خالی گشته ایم؟
نیست بیحاصل که خون از چشم تر افشانده ایم از اسیر غزل 321
1. نیست بیحاصل که خون از چشم تر افشانده ایم
در زمین سینه تخم نیشتر افشانده ا یم
مجنون دشت گریه مستانه خودیم از اسیر غزل 322
1. مجنون دشت گریه مستانه خودیم
آزاد کرده دل دیوانه خودیم
جز عشق میی در خم افلاک ندیدیم از اسیر غزل 323
1. جز عشق میی در خم افلاک ندیدیم
جز دل گهری در صدف خاک ندیدیم