پرورده عشقم دل بی ریش از اسیر شهرستانی غزل 307

1 باده چون زور آورد هشیار می‌سازد مرا خواب چون گردد گران بیدار می‌سازد مرا

2 صبح را گلگونه می‌بخشد کف خاکسترم سوختن رنگین تر از گلزار می‌سازد مرا

1 قبله عالم میخانه خم ابروها گردش نرگس مستانه رم آهوها

2 سیر گلشن کن اگر تشنه دیدار خودی آب از چشمه آیینه رود در جوها

1 چو شمع سوختگی تر کند دماغ مرا نگاه گرم دهد روشنی چراغ مرا

2 بهار تشنه خونم شود اگر داند که آب تیغ تو سرسبز کرده باغ مرا