گوش کن تا بشنوی اسرار او از نعمت‌الله ولی غزل 1349
1. گوش کن تا بشنوی اسرار او
چشم بگشا و ببین انوار او
عالم منور است به نور حضور او از نعمت‌الله ولی غزل 1350
1. عالم منور است به نور حضور او
خوش روشن است دیدهٔ مردم به نور او
چشم عالم روشن است از نور او از نعمت‌الله ولی غزل 1351
1. چشم عالم روشن است از نور او
ناظر او نیست جز منظور او
بستیم کمر به خدمت او از نعمت‌الله ولی غزل 1352
1. بستیم کمر به خدمت او
رفتیم روان به حضرت او
عاشق ارخواهد حدیث از عشق جانان گو بگو از نعمت‌الله ولی غزل 1353
1. عاشق ارخواهد حدیث از عشق جانان گو بگو
بیدلی گر باز گوید قصهٔ جان گو بگو
شاهبازی چو نعمت الله کو از نعمت‌الله ولی غزل 1354
1. شاهبازی چو نعمت الله کو
دلنوازی چو نعمت الله کو
غیر ما در بحر ما از ما مجو از نعمت‌الله ولی غزل 1355
1. غیر ما در بحر ما از ما مجو
عین ما می جو تو از دریا و جو
تا نفرماید بگو بشنو ز من آن را مگو از نعمت‌الله ولی غزل 1356
1. تا نفرماید بگو بشنو ز من آن را مگو
جان به جانان ده ولیکن سر جانان را مگو
برو ای عقل بس محال مگو از نعمت‌الله ولی غزل 1357
1. برو ای عقل بس محال مگو
بگذر از دهر و از خیال مگو
جان عاشق نجوید الا هو از نعمت‌الله ولی غزل 1358
1. جان عاشق نجوید الا هو
دل عاشق نپوید الا هو
به هرحسنی که می بینم جمالش می نماید رو از نعمت‌الله ولی غزل 1359
1. به هرحسنی که می بینم جمالش می نماید رو
به معنی دو یکی یابم به صورت گر چه باشد دو
دو سخن می شنو یکی می گو از نعمت‌الله ولی غزل 1360
1. دو سخن می شنو یکی می گو
سخن او بگو ولی با او