می فراوان است از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1372
1. می فراوان است اینجا جام کو
دُرد و دردش هست درد آشام کو
ذوق سرمستان ز از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1373
1. ذوق سرمستان ز مخموران مجو
حال مستان پیش مخموران مگو
جز یکی نیست در از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1374
1. جز یکی نیست در جهان دو مگو
وحده لا اله الا هو
ما خیالیم در حقیقت از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1375
1. ما خیالیم در حقیقت او
جز یکی در وجود دیگر کو
هرچه گوئی به عشق از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1376
1. هرچه گوئی به عشق او می گو
حضرت او ز حضرتش می جو
عارفانه بیا و از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1377
1. عارفانه بیا و خوش می گو
وحده لا اله الا هو
آینه بردار تا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1378
1. آینه بردار تا ببینی در او
جان و جانان خوش نشسته روبرو
در محیط عشق او از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1379
1. در محیط عشق او جز ما نبو
وصل و فصل و قرب و بعد آنجا نبو
حضور یار بی اغیار از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1380
1. حضور یار بی اغیار خوش بو
بهشت جاودان با یار خوش بو
رند و جام شراب از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1381
1. رند و جام شراب خوش خوش بو
وقت مست خراب خوش خوش بو
آفتاب حسن او عالم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1382
1. آفتاب حسن او عالم منور ساخته
نقش عالم از مثال خود مصور ساخته
عشق او خوش آتشی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1383
1. عشق او خوش آتشی افروخته
غیرت او غیر او را سوخته