گنج او در کنج دل از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1325
1. گنج او در کنج دل ای جان بجو
جان فدا کن حضرت جانان بجو
در دل دریا دلی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1326
1. در دل دریا دلی گوهر بجو
از چنان بحری چنین جوهر بجو
درد اگر داری دوا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1327
1. درد اگر داری دوا از خود بجو
هر چه می جوئی چو ما از خود بجو
بیا گر عشق می ورزی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1328
1. بیا گر عشق می ورزی ز ما جانانه ای را جو
مرو گر باده می نوشی ره میخانه ای را جو
گر ذوق طلب کنی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1329
1. گر ذوق طلب کنی ز ما جو
بگذر ز خود و برو خدا جو
ذوق سرمستان ز از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1330
1. ذوق سرمستان ز مخموران مجو
حال مستی جز که از مستان مجو
دنیا و آخرت بر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1331
1. دنیا و آخرت بر رندان به نیم جو
صد دل به حبه ای و دو صد جان به نیم جو
در ره عاشقی به از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1332
1. در ره عاشقی به جان می رو
عاشقانه به جان روان می رو
خوش برو خوش بنوش از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1333
1. خوش برو خوش بنوش خوش می رو
نوش و پوش و خموش خوش می رو
از بود وجود خود از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1334
1. از بود وجود خود فنا شو
رندانه بیا حریف ما شو
مستانه ز خویشتن از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1335
1. مستانه ز خویشتن فنا شو
رندانه بیا حریف ما شو
بقا در عشق اگر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1336
1. بقا در عشق اگر خواهی فنا شو
حیات از وصل اگر جوئی چو ما شو