متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 از عرق رخسار گلگون را گلستان کرده‌ای بازای سرچشمه خورشید، طوفان کرده‌ای

2 گر چه شمشیر ترا سنگ فسان در کار نیست خواب سنگین را فسان تیغ مژگان کرده‌ای

1 در گرد خط نهان شد روی عرق فشانش خط غبار گردید دیوار گلستانش

2 کوتاه بود دستم تا داشت اختیاری قالب چو کرد خالی شد بهله میانش

3 آن شوخ پاکدامن تا لب ز باده تر ساخت بوی امیدواری می آید از دهانش

1 ای سنگدل عقیق تو بدنام می شود ورنه مرا چه از دو سه دشنام می شود؟

2 ایام برگریز پر و بال میرسد تا عندلیب ما به قفس رام می شود

3 در خانه ای که روی تو افزود از شراب تبخاله خوش نشین لب بام می شود

1 من که بودم رونق کوی خرابات، این زمان آفتاب شنبه و ابر شب آدینه ام

1 گر چه خاکیم پذیرای دل و جان شده ایم چون زمین آینه حسن بهاران شده ایم

2 در سر کوی خرابات سبکدستی نیست ورنه عمری است که از توبه پشیمان شده ایم

1 از بس ادب که یافت دل ما ادیب شد بیمار ما ز رنج کشیدن طبیب شد

2 بی درد و داغ، فکر ترقی نمی کند دل شد یتیم تا سخن من غریب شد

3 بعد از هزار شب که شب وصل داد روی اوقات صرف پاس نگاه رقیب شد

1 شکار جذبه توفیق شد گریبانم دگر چه خار تواند گرفت دامانم؟

2 به کوی دوست رسیدم ز راه ساده دلی ز جیب کعبه برآورد سر بیابانم

3 مرا به رد و قبول زمانه کاری نیست چو چشم آینه در خوب و زشت حیرانم

1 من آن رندم که راز دل ز لوح سینه می خوانم خط جوهر ز پشت صفحه آیینه می خوانم

2 نمی سازد اجل از گفتگوی عشق خاموشم من آن طفلم که درس خویش در آدینه می خوانم

1 دل را به زلف حسن شمایل نمی دهم تا دل نمی دهند مرا دل نمی دهم

2 این گردن ضعیف سزاوار تیغ نیست در قتل خویش زحمت قاتل نمی دهم

1 با بخت تیره کوکب ما را چه اعتبار؟ در روز ابر، بال هما را چه اعتبار؟

2 در کوی دوست نرخ دل از خاک کمترست در صحن کعبه قبله نما را چه اعتبار؟