متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 برد تا رنگ حیا را باده از رخسار او آنچه بسیارست گلچین است در گلزار او

2 طره دستار او همسایه بال هماست پادشاهی کرد گل بر گوشه دستار او

1 ره به فروغ رخش نقاب نگیرد ابر تنک پیش آفتاب نگیرد

2 گرد دل عاشقان مگرد خدا را رخت تو بوی دل کباب نگیرد!

1 ازان رخسار حیرت آفرین تا پرده واکردی مرا چون دیده قربانیان بی مدعا کردی

2 به خون آغشته نتوان دید آن لبهای نازک را وگرنه با تو می گفتم چها گفتی، چها کردی

1 مگر ذوق خودآرایی براندازد نقابش را وگرنه عشق مسکین چه دارد رونمای او؟

1 توفیق، مرا رخت به منزل نرساند خاشاک مرا موج به ساحل نرساند

2 ای وای بر آن کشته که از گریه شادی آبی به کف خنجر قاتل نرساند

1 کجا طی راه حق با جان غافل می توان کردن؟ به پای خفته کی قطع منازل می توان کردن؟

2 اگر ذوق شهادت تشنه جانان را امان بخشد چه خونها در دل بی رحم قاتل می توان کردن

3 سراب و آب را نتوان جدا کردن به چشم از هم به نور دل تمیز حق و باطل می توان کردن

4 رعیت نیست ممکن شاه را محکوم خود سازد اگر سرپیچد از فرمان چه با دل می توان کردن؟

1 نیست غیری در حریم دیده نمناک من نام لیلی نقش می بندد ز اشک پاک من

2 اینقدر بی طاقتی در مشت خاری بوده است؟ روی دریا شد کبود از سیلی خاشاک من

1 در مجلس شراب رخ شرمگین مجو از جویبار شعله گل کاغذین مجو

2 مجنون به پای ناقه لیلی نهاد روی رنگ ادب ز لاله صحرانشین مجو

3 از آفتاب، صلح به روز سیاه کن نقشی که بر مراد بود زین نگین مجو

1 زهی نگاه تو با فتنه گرم همدوشی به دور خط تو خورشید در سیه پوشی

2 ز قرب زلف دل آشفته بود، غافل ازین که در دو روز کشد کار خط به سرگوشی

1 در دل است آن کس که از نادیدنش دیوانه‌ایم آن که ما را دربه‌در دارد به او هم‌خانه‌ایم

2 بی‌تکلف یار خود را تنگ در بر می‌کشد ما در آیین محبت امت پروانه‌ایم