متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 گریهٔ ما دل به طوفان می‌دهد نالهٔ ما جان به افغان می‌دهد

2 بلبلان را داغ دارد باغبان کاو سزای هرزه‌گویان می‌دهد

1 آه کان سرو گل اندام ز رعنایی ها جامه را فاخته ای کرده که نشناسندش

1 ز چهره تو چو خوشید نور می بارد اگر تو در دل شبها ستاره بار شوی

2 به اعتبار جهان التفات اگر نکنی به دیده همه کس ز اهل اعتبار شوی

3 اگر ز نعمت الوان به خون شوی قانع چو نافه از نفس گرم مشکبار شوی

4 فریب وعده بی حاصلان مخور صائب که همچو ساده دلان خرج انتظار شوی

1 ز لباس تن برون آ به گه نیاز کردن که به جامه های صورت نتوان نماز کردن

2 قد همچو تیر خود را به سجود حق کمان کن که به این کلید بتوان در خلد باز کردن

1 هر که نبرد آب خود چشمه کوثر شود هر که فرو خورد اشک مخزن گوهر شود

2 هر که فشاند از جهان دست خود آسوده شد خواب فراغت کند نخل چو بی بر شود

1 گر تو با هر خار و خس خواهی چو گل افروختن از چراغ غیرتم (گل) می کند واسوختن

2 ما چو گل با سینه صد چاک عادت کرده ایم بخیه را بر زخم نتوانی به سوزن دوختن

1 به کویش مشت خاکی می فرستم پیام دردناکی می فرستم

2 دماغ نامه پردازی ندارم به مستان برگ تاکی می فرستم

1 تا چو سرزلف صد شکست نیابی دامن معشوق را به دست نیابی

2 تا ندهی خویش را تمام به علمی بعضی ازان را چنان که هست نیابی

1 صبر مرا حواله به سیماب می کنی دلداری سفینه به گرداب می کنی

2 ما همچو داغ لاله سیه روزگار و تو سیر سمن فشانی مهتاب می کنی

3 بیدار می کنند به آواز بوسه ات در دامن فرشته اگر خواب می کنی

1 ای دل بی تاب زاری واگذار گریه با ابربهاری واگذار

2 کی ز صندل به شود دردسرم؟ ناصحا این چوبکاری واگذار!