متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 بیا ای عشق جان پای در گل را به راه افکن ز آه سردی آتش در دلم چون صبحگاه افکن

2 رگ خواب است از افسردگی ها رشته اشکم به هویی این گرانخوابان غفلت را به راه افکن

3 ندارد راهی از افتادگی نزدیکتر دولت چو یوسف خویش را در منزل اول به چاه افکن

1 عمر را سازد دو بالا، دیدن بالای او خضر و عمر جاودان، ما و قد رعنای او

2 خواجه مستغنی ز دین من به دنیای دنی است چون نباشم من به دین مستغنی از دنیای او؟

1 نتوان کرد به زندان بدن محصورم شیشه را می شکند زور می پرزورم

2 در نمکدان ز نمکزار چه خواهد گنجید؟ چه کند حوصله تنگ فلک با شورم؟

3 بس که آمیخته نیش بود نوش جهان دیدن شهد فزون می گزد از زنبورم

1 بیا ای عشق جان پای در گل را به راه افکن ز آه سردی آتش در دلم چون صبحگاه افکن

2 رگ خواب است از افسردگی ها رشته اشکم به هویی این گرانخوابان غفلت را به راه افکن

3 ندارد راهی از افتادگی نزدیکتر دولت چو یوسف خویش را در منزل اول به چاه افکن

1 ترسم که مرا عشق به مردی نرساند دل را به شفاخانه دردی نرساند

2 امشب نفسم مضطرب از سینه برون رفت بر آینه حسن تو گردی نرساند!

1 ستم به خویش ز کوتاهی زبان کردیم به هر چه شکر نکردیم، یاد آن کردیم

2 بنای خانه به دوشی بلندکرده ماست قفس نبود که ما ترک آشیان کردیم

1 به جای قطره باران به کشت طالع ما ز آسمان ستم پیشه مور می آید

1 هر نغمه طرازی نرباید دل مستان از ناله نی وجد کند محمل مستان

2 از طاق فرود آید و در پای خم افتد خشتی که سرانجام کنند از گل مستان

1 به کویش مشت خاکی می فرستم پیام دردناکی می فرستم

2 دماغ نامه پردازی ندارم به مستان برگ تاکی می فرستم

1 چون به دریا روی با این دیده پر نم کنیم حلقه گرداب ها را حلقه ماتم کنیم

2 پیش ازان کز یکدگر ریزیم چون قصر حباب خیز تا چون موجه دریا وداع هم کنیم