متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 چه شیرینی است با لبهای آن شیرین پسر یارب که پیغام زبانی را کند مکتوب سربسته!

1 بال و پر محیط ز موج آشکاره شد گردد یکی هزار چو دل پاره پاره شد

2 بالیدگی است لازمه التفات خلق فربه به یک دو هفته هلال از اشاره شد

1 از سخن چند چو سی پاره پریشان گردی؟ مهر زن بر لب گفتار که قرآن گردی

2 جگر خود مخور از حسرت گلزار خلیل آتش خشم فروخور که گلستان گردی

3 باش واله که درین دایره بی سر و پا می شوی مرکز اگر دیده حیران گردی

1 ز رخسار تو خونها در دل گل می توان کردن ز زلفت حلقه ها در گوش سنبل می توان کردن

2 ز بس خون جگر مکتوب ما را داده رنگینی به جای برگ گل در کار بلبل می توان کردن

1 هر که پیش از مرگ مرد از یک جهان غم شد خلاص هر که بیرون رفت از عالم، ز عالم شد خلاص

2 تنگدستی راست لازم گریه بی اختیار تاک تاآورد برگ از چشم پر نم شد خلاص

1 از دیده حیرت زده چون آب نریزد؟ از دست چسان آینه سیماب نریزد؟

2 در کلبه من از پی آسایش (من) چرخ گورنگ ز خاکستر سنجاب نریزد

1 (تا به چند از گریه آزار دل جیحون دهم؟ از دعای بی اثر دردسر گردون دهم)

2 (آشیانی می توانم ساخت در کنج قفس گر ز دل این خارخار رشک را بیرون دهم)

1 کاکل او درهم است از شورش سودای خویش از پریشانی ندارد زلف او پروای خویش

2 نشأه مستی ز عمر جاودانی خوشترست خضر و آب زندگانی، ما و ته مینای خویش

3 در میان هر دو موزون آشنایی معنوی است سرو تا بالای او را دید جست از جای خویش!

1 ز چهره تو چو خوشید نور می بارد اگر تو در دل شبها ستاره بار شوی

2 به اعتبار جهان التفات اگر نکنی به دیده همه کس ز اهل اعتبار شوی

3 اگر ز نعمت الوان به خون شوی قانع چو نافه از نفس گرم مشکبار شوی

4 فریب وعده بی حاصلان مخور صائب که همچو ساده دلان خرج انتظار شوی

1 سرمه یعقوب را مالیده گرد دامنش دست برده است از ید بیضا بیاض گردنش

2 عشق در هر دل که افروزد چراغ دوستی برق چون پروانه می گردد به گرد خرمنش