شکار جذبه توفیق شد گریبانم از صائب تبریزی دیوان اشعار 515
1. شکار جذبه توفیق شد گریبانم
دگر چه خار تواند گرفت دامانم؟
ستم به خویش ز کوتاهی زبان کردیم از صائب تبریزی دیوان اشعار 516
1. ستم به خویش ز کوتاهی زبان کردیم
به هر چه شکر نکردیم، یاد آن کردیم
برون ز شیشه افلاک همچو رنگ زدیم از صائب تبریزی دیوان اشعار 517
1. برون ز شیشه افلاک همچو رنگ زدیم
به عالمی که در او رنگ نیست چنگ زدیم
کمند زلف ترا چون به خویش رام کنیم؟ از صائب تبریزی دیوان اشعار 518
1. کمند زلف ترا چون به خویش رام کنیم؟
به راه دام تو در خاک چند دام کنیم؟
به هفت آب، دهن از شراب می شویم از صائب تبریزی دیوان اشعار 519
1. به هفت آب، دهن از شراب می شویم
دگر ز توبه به مشک و گلاب می شویم
فرهادم و ثبات قدم هست پیشه ام از صائب تبریزی دیوان اشعار 520
1. فرهادم و ثبات قدم هست پیشه ام
ناخن دوانده در جگر سنگ تیشه ام
صد خنده واکشم ز تو تا ترک جان کنم از صائب تبریزی دیوان اشعار 521
1. صد خنده واکشم ز تو تا ترک جان کنم
در خون صد بهار روم تا خزان کنم
در کار عشق سعی چو فرهاد می‌کنم از صائب تبریزی دیوان اشعار 522
1. در کار عشق سعی چو فرهاد می‌کنم
مشق جنون به خامه فولاد می‌کنم
گاهی به کوه و گاه به صحرا نمی روم از صائب تبریزی دیوان اشعار 523
1. گاهی به کوه و گاه به صحرا نمی روم
چون سیل بی حجاب به هر جا نمی روم
کو می که اختیار خرد را به او دهم؟ از صائب تبریزی دیوان اشعار 524
1. کو می که اختیار خرد را به او دهم؟
مستانه دست خویش به دست سبو دهم
دل را به زلف حسن شمایل نمی دهم از صائب تبریزی دیوان اشعار 525
1. دل را به زلف حسن شمایل نمی دهم
تا دل نمی دهند مرا دل نمی دهم
حاشا که دل به ناز و نعیم جهان نهم از صائب تبریزی دیوان اشعار 526
1. حاشا که دل به ناز و نعیم جهان نهم
مرغی نیم که بیضه درین آشیان نهم