به کویش مشت خاکی می فرستم از صائب تبریزی دیوان اشعار 539
1. به کویش مشت خاکی می فرستم
پیام دردناکی می فرستم
گر تو با هر خار و خس خواهی چو گل افروختن از صائب تبریزی دیوان اشعار 540
1. گر تو با هر خار و خس خواهی چو گل افروختن
از چراغ غیرتم (گل) می کند واسوختن
مردم از افسردگی ای بخت چشمی باز کن از صائب تبریزی دیوان اشعار 541
1. مردم از افسردگی ای بخت چشمی باز کن
گریه را آگاه گردان، ناله را آواز کن
درگذشت از خاکساری دشمن از آزار من از صائب تبریزی دیوان اشعار 542
1. درگذشت از خاکساری دشمن از آزار من
شد حصار عافیت کوتاهی دیوار من
از نصیحت دم مزن با خاطر افگار من از صائب تبریزی دیوان اشعار 543
1. از نصیحت دم مزن با خاطر افگار من
کز دوای تلخ بدخوتر شود بیمار من
خیره گردد دیده صبح از جلای داغ من از صائب تبریزی دیوان اشعار 544
1. خیره گردد دیده صبح از جلای داغ من
داغ دارد مهر تابان را صفای داغ من
نیست غیری در حریم دیده نمناک من از صائب تبریزی دیوان اشعار 545
1. نیست غیری در حریم دیده نمناک من
نام لیلی نقش می بندد ز اشک پاک من
منقلب گشته است از دور فلک احوال من از صائب تبریزی دیوان اشعار 546
1. منقلب گشته است از دور فلک احوال من
ضعف پیری در جوانی کرده استقبال من
خون ز چشم عاشقان بیگناه آمد برون از صائب تبریزی دیوان اشعار 547
1. خون ز چشم عاشقان بیگناه آمد برون
تا ز رویش آن خط عاشق نگاه آمد برون
زبان شانه را از حرف زلفش کی توان بستن؟ از صائب تبریزی دیوان اشعار 548
1. زبان شانه را از حرف زلفش کی توان بستن؟
پریشان گوی را نتوان ز غمازی زبان بستن
ز رخسار تو خونها در دل گل می توان کردن از صائب تبریزی دیوان اشعار 549
1. ز رخسار تو خونها در دل گل می توان کردن
ز زلفت حلقه ها در گوش سنبل می توان کردن
کجا طی راه حق با جان غافل می توان کردن؟ از صائب تبریزی دیوان اشعار 550
1. کجا طی راه حق با جان غافل می توان کردن؟
به پای خفته کی قطع منازل می توان کردن؟