به افسون پیر و طول امل از صائب تبریزی غزل 2830
1. به افسون پیر و طول امل هشیار کی گردد؟
ره خوابیده از بانگ جرس بیدار کی گردد؟
سیه مست غرور از گفتگو از صائب تبریزی غزل 2831
1. سیه مست غرور از گفتگو هشیار کی گردد؟
ره خوابیده از آواز پا بیدار کی گردد؟
دل سنگ از شکست دانه من از صائب تبریزی غزل 2832
1. دل سنگ از شکست دانه من آب می‌گردد
ز عاجزنالی من آسیا گرداب می‌گردد
ز دامان ترم ریگ روان سیراب از صائب تبریزی غزل 2833
1. ز دامان ترم ریگ روان سیراب می‌گردد
نمک در دیده من پرده‌های خواب می‌گردد
ز آهم بیستون سرچشمهٔ از صائب تبریزی غزل 2834
1. ز آهم بیستون سرچشمهٔ سیماب می‌گردد
دل آهن زبرق تیشه من آب می‌گردد
مبین گستاخ در رویش چو از صائب تبریزی غزل 2835
1. مبین گستاخ در رویش چو مشک اندود می‌گردد
که خال او ز خط زنبور خاک‌آلود می‌گردد
به خدمت بنده از آزادمردان از صائب تبریزی غزل 2836
1. به خدمت بنده از آزادمردان زود می‌گردد
ایاز از حسن خدمت عاقبت محمود می‌گردد
از آن از سیر صحرا خاطرم از صائب تبریزی غزل 2837
1. از آن از سیر صحرا خاطرم خشنود می‌گردد
که داغم از سواد شهر مُشک‌اندود می‌گردد
زخشکی در دهانم آب گردآلود از صائب تبریزی غزل 2838
1. زخشکی در دهانم آب گردآلود می گردد
درین ساغر شراب ناب گردآلود می گردد
نسیم نوبهاران بر دماغم از صائب تبریزی غزل 2839
1. نسیم نوبهاران بر دماغم بار می‌گردد
گل بی‌خار در پیراهن من خار می‌گردد
سخن‌سنجی سرآمد در فن از صائب تبریزی غزل 2840
1. سخن‌سنجی سرآمد در فن گفتار می‌گردد
که چون پرگار گرد نقطه‌ای صدبار می‌گردد