مرکز عیش است آن دهان که از صائب تبریزی غزل 6990
1. مرکز عیش است آن دهان که تو داری
عمر دوباره است آن لبان که تو داری
ای از خراباتت زمین دُرد از صائب تبریزی غزل 6991
1. ای از خراباتت زمین دُرد ته پیمانه‌ای
در پای شمعت آسمان پرسوخته پروانه‌ای
با دختر رز دگر نشستی از صائب تبریزی غزل 6992
1. با دختر رز دگر نشستی
پیمان خدای را شکستی
رویی به طراوت قمر داری از صائب تبریزی غزل 6993
1. رویی به طراوت قمر داری
چشمی ز ستاره شوختر داری
دارد از خط گل رخسار تو از صائب تبریزی غزل 6994
1. دارد از خط گل رخسار تو فرمان خدایی
چون به فرمان خدا از همه کس دل نربایی؟