زخاموشی دل آگاه روشن از صائب تبریزی غزل 2853
1. زخاموشی دل آگاه روشن بیش می گردد
فروغ شمع ما در زیر دامن بیش می گردد
به قتل هر که مایل آن دل از صائب تبریزی غزل 2854
1. به قتل هر که مایل آن دل بیباک می گردد
گریبان بر گلویش حلقه فتراک می گردد
کجا دیوانه را دل از ملامت از صائب تبریزی غزل 2855
1. کجا دیوانه را دل از ملامت تنگ می‌گردد؟
که نخل بارور را دل سبک از سنگ می‌گردد
مرا از حرف‌های قالبی از صائب تبریزی غزل 2856
1. مرا از حرف‌های قالبی دل تنگ می‌گردد
ز عکس طوطیان آیینه‌ام پرزنگ می‌گردد
زدست تنگ بر بی برگ دنیا از صائب تبریزی غزل 2857
1. زدست تنگ بر بی برگ دنیا تنگ می گردد
به ره پیما زکفش تنگ صحرا تنگ می گردد
از ان در خلوت معشوق بر از صائب تبریزی غزل 2858
1. از ان در خلوت معشوق بر من حال می گردد
که از چشم سخنگو صحبت من قال می گردد
دل از گفتار ناسنجیده از صائب تبریزی غزل 2859
1. دل از گفتار ناسنجیده بی آرام می گردد
که شکر خواب، تلخ از مرغ بی هنگام می گردد
دل صد پاره زان گرد می گلفام از صائب تبریزی غزل 2860
1. دل صد پاره زان گرد می گلفام می گردد
که این اوراق را شیرازه خط جام می گردد
نشان یوسف گم گشته پیدا از صائب تبریزی غزل 2861
1. نشان یوسف گم گشته پیدا از تو می گردد
چراغ دیده یعقوب بینا از تو می گردد
دل یاقوت را خون می کند از صائب تبریزی غزل 2862
1. دل یاقوت را خون می کند لعل سخنگویت
قلمها سینه چاک از خط ریحان تو می گردد
زانفاس گرامی آنچه صرف از صائب تبریزی غزل 2863
1. زانفاس گرامی آنچه صرف آه می گردد
به دیوان قیامت مد بسم الله می گردد
به احسان خانه از سیل حوادث از صائب تبریزی غزل 2864
1. به احسان خانه از سیل حوادث رسته می‌گردد
در بی‌خیر در اندک زمانی بسته می‌گردد