غزلیات در دیوان اشعار امیرخسرو دهلوی

1 باز جانا، آتش شوق تو در جان جا گرفت خانه صبر از غمت سر تا به سر سودا گرفت

2 سرو نازم رقص رقصان دی درآمد در سماع حلقه حلقه عاشقان را جان و دل یغما گرفت

3 آتش سینه اگر چه مدتی می سوخته ست عاقبت شعله زد و از راه دل بالا گرفت

4 من به نقد امروز با وصل بتانم در بهشت زاهد بیچاره در دل وعده فردا گرفت

1 آفت دین مسلمانی جز آن عیار نیست تشنه خون مسلمانان جز آن خونخوار نیست

2 ما و عشق یار اگر در قبله و در بتکده عاشقان دوست را با کفر و ایمان کار نیست

3 یک قدم بر جان خود نه یک قدم بر دو جهان زین نکوتر رهروان عشق را رفتار نیست

4 بر تن شیرین نظر هم هست بار از نازکی بر دل فرهاد کوه بیستون بار نیست

1 ای که بی خاک درت در دیده من نور نیست گر مثل جان می رود، ترک توام مقدور نیست

2 روزی اندر کوی خودبینی قیامت خواسته زانکه آه دردمندان کم ز نفخ صور نیست

3 رخ چه پوشی چون حدیث حسن تو پنهان نماند گل به صد پرده درون از بوی خود مستور نیست

4 گر گناهم هست در رویت نظر، معذور دار زین گنه گر جان رود، این نیز چندان دور نیست

1 ماه تابانست و همچون روی تو تابنده نیست ابر بارانست و همچون چشم من بارنده نیست

2 پیش رفتارت نیاید راه کبکم در نظ ر گر رونده هست، لیکن همچو تو آینده نیست

3 حور بسیار است، دل بردن نیارد همچو تو شوخ و عیار و مقام پیشه و بازنده نیست

4 چون بلایی نیست چشمت را به کشتن باز کن هر که در عهدت به مرگ خویش میرد، زنده نیست

1 چون به گیتی هر چه می آید، روان خواهد گذشت خرم آن کس کو نکو نام از جهان خواهد گذشت

2 ناوک گردون که آید از همه نظاره کن کز کیان بگذشت تا نیز از کیان خواهد گذشت

3 جز ز یک کس نگذرد یک تیر بین در کیش چرخ کش یکی تیر است، لیک از همگنان خواهد گذشت

4 آن که می گوید که خواهم دید پایان جهان بس که بر بالای ما پیر و جوان خواهد گذشت

1 دیدمش امروز و شب در دل کنون خواهد گذشت باز تا شب بر من بیچاره چون خواهد گذشت

2 گفتیم جان در میان کن، زو ببر دل، چون برم کو میان جان شبی صد ره فزون خواهد گذشت

3 امشب، ای جان کهن، بیرون گذر بیگانه وار کاشنای دیگرم در دل درون خواهد گذشت

4 آن عقوبت ها که در روز قیامت گفته اند اندرین شبهای غم بر من کنون خواهد گذشت

1 با غمش خو کردم امشب، گر چه در زاری گذشت یاد می کردم ازان شبها که در یاری گذشت

2 خواب هم ناید گهی تا دیدمی وقتی، مگر زان شب فرخ که با یارم به بیداری گذشت

3 بر درش سودم همه شب دیده و چشم مرا عزتی بود، ار چه بر خاک درش خواری گذشت

4 مردمان گویند چونی در خیال زلف او چون بود مرغی که عمرش در گرفتاری گذشت

1 چون گذر بر خاک داری بر سرت این باد چیست چون ز گل بنیاد داری دل بر این بنیاد چیست

2 کار چون تقدیر دارد ز اختران رنجش چراست چون کند سلطان سیاست ناله از جلاد چیست

3 یاسمینها چون همه رخسار و زلف نیکوانست نام این نسرین چرا شد، نام آن شمشاد چیست

4 چون بقا را در جهان پیش خرد سرمایه نیست این به ریشت باد چندین، در بروتت باد نیست

1 یار اگر برگشت در تیمار بودن هم خوش است ور شکیبایی بود بی یار بودن هم خوش است

2 عزتی گر نیست ما را نزد خوبان، عیب نیست عاشقان را پیش خوبان خوار بودن هم خوش است

3 جنگهای او خوش است ار آشتی را جا بود وزعتاب و خشم در آزار بودن هم خوش است

4 گر چه خفتن خوش بود با یار در شبهای وصل لیک در شبهای غم بیدار بودن هم خوش است

1 یار دل برداشت وز رنج دل ما غم نداشت زهره ام کرد آب و تیمار من در هم نداشت

2 گریه ها کردم که خون شد سنگ خارا را جگر سنگدل یارم که چشمش قطره زان نم نداشت

3 ماجرای درد خود بر روی او صد بار پیش یک به یک گفتیم و او را ذره ای زان غم نداشت

4 دی برون رفتم فغانها کردم و بگریستم بود او در خواب مستی و غم عالم نداشت