نشدت دل که به این دل شده مهمان آیی از دهلوی غزل 1989
1. نشدت دل که به این دل شده مهمان آیی
کعبه دل شوی و در حرم جان آیی
هزار شکر خدا را که چون تو دلداری از دهلوی غزل 1990
1. هزار شکر خدا را که چون تو دلداری
نمود روی به من بعد مدتی یاری
رفت سرما و صبا می دهد از گل خبری از دهلوی غزل 1991
1. رفت سرما و صبا می دهد از گل خبری
پس ازین ما و لب جوی و رخ سیم بری
ترک من خونابه من بین و دست از من بشوی از دهلوی غزل 1992
1. ترک من خونابه من بین و دست از من بشوی
ترک ترکی گیر و دل را هم ز مرد و زن بشوی
جهانی به خواب خوشست و من از غم به بیداری از دهلوی غزل 1993
1. جهانی به خواب خوشست و من از غم به بیداری
خورد هر کس آب خوش دل من به خونخواری
خیالی کرده‌ام وین از خیال خود نمی‌دانی از دهلوی غزل 1994
1. خیالی کرده‌ام وین از خیال خود نمی‌دانی
ز ابرو پرس اگر جور هلال خود نمی‌دانی
گر تو یک ناوک از آن چشم سیه بستانی از دهلوی غزل 1995
1. گر تو یک ناوک از آن چشم سیه بستانی
ملک نه چرخ ز خورشید و ز مه بستانی
می شکفد گل به چمن تا ز نسیم سحری از دهلوی غزل 1996
1. می شکفد گل به چمن تا ز نسیم سحری
وه چه خوشی گر نفسی پهلوی من باده خوری