دلها به غمزه دزدی، از امیرخسرو دهلوی غزل 1858
1. دلها به غمزه دزدی، چون خنده برگشایی
جانها به عشوه سوزی، چون زلف را نمایی
...
ای بیغم از دل من، بسیار از امیرخسرو دهلوی غزل 1859
1. ای بیغم از دل من، بسیار شد جدایی
شادی به رویت ار چه بر غم کنان نیایی
...
ای که تاراج دل و دین از امیرخسرو دهلوی غزل 1860
1. ای که تاراج دل و دین می دهی
فتنه را باز این چه آیین می دهی؟
...
سرمه اندر چشم خودبین از امیرخسرو دهلوی غزل 1861
1. سرمه اندر چشم خودبین می کنی
شانه اندر زلف پرچین می کنی
...
آنکه جان گویند خلقی، از امیرخسرو دهلوی غزل 1862
1. آنکه جان گویند خلقی، آن تویی
وانکه شیرین تر بود از جان تویی
...
ای ز رویت چشم جان را از امیرخسرو دهلوی غزل 1863
1. ای ز رویت چشم جان را روشنی
زلف مشکن تا دلم را نشکنی
...
ترک من، بر شکل دیگر از امیرخسرو دهلوی غزل 1864
1. ترک من، بر شکل دیگر می روی
با مه از خوبی برابر می روی
...
تا فراقت تاخت بر من از امیرخسرو دهلوی غزل 1865
1. تا فراقت تاخت بر من بارگی
ساختم با محنت و آوارگی
...
آمد آن شادی جان بر از امیرخسرو دهلوی غزل 1866
1. آمد آن شادی جان بر ما دی
شادی افزود مرا بر شادی
...
هر شب، ای ماه، کجا از امیرخسرو دهلوی غزل 1867
1. هر شب، ای ماه، کجا می گردی؟
از من خسته جدا می گردی
...
گر چه سعادت بسی ست از امیرخسرو دهلوی غزل 1868
1. گر چه سعادت بسی ست در فلک مشتری
دزد حوادث هم است از پی انگشتری
...
ای رفته در غریبی، از امیرخسرو دهلوی غزل 1869
1. ای رفته در غریبی، باز آکه عمر و جانی
یا خود چو عمر رفته باز آمدن ندانی؟
...