ای خط خوش از مشک تر انگیخته مه را از دهلوی غزل 108
1. ای خط خوش از مشک تر انگیخته مه را
بر دفتر طاعت رقمی رانده گنه را
باز برقع بر رخ چون ماه بربستی نقاب از دهلوی غزل 109
1. باز برقع بر رخ چون ماه بربستی نقاب
گوییا در زیر ابری رفت ناگه آفتاب
روز عید است به من ده می نابی چو گلاب از دهلوی غزل 110
1. روز عید است به من ده می نابی چو گلاب
که ازان جام شود تازه ام این جان خراب
زاد چون از صبح روشن آفتاب از دهلوی غزل 111
1. زاد چون از صبح روشن آفتاب
ساقی خورشید رو در ده شراب
قندی ست آتشین رو، شمعی ست انگبین لب از دهلوی غزل 112
1. قندی ست آتشین رو، شمعی ست انگبین لب
ماه سپهر کسوت، مهر هلال غبغب
می ریزد ازتری ز تو، ای جان فزای آب از دهلوی غزل 113
1. می ریزد ازتری ز تو، ای جان فزای آب
ما تشنه ایم تشنه خود را نمای آب
ای نازنین که ماه منی امشب از دهلوی غزل 114
1. ای نازنین که ماه منی امشب
رحمی بکن چو شاه منی امشب
زهی نموده ازان زلف و عارض و رخ خوب از دهلوی غزل 115
1. زهی نموده ازان زلف و عارض و رخ خوب
یکی سواد و دوم نقطه و سیم مکتوب
چه آفت ست نمی دانم این به زیر نقاب از دهلوی غزل 116
1. چه آفت ست نمی دانم این به زیر نقاب
که تا نمود نمود آنچه، سینه گشت خراب
اگر به گوشه نشینان نماید آن رخ خوب از دهلوی غزل 117
1. اگر به گوشه نشینان نماید آن رخ خوب
به غمزه دل بر باید ز سالک مجذوب
ای تمامی خواب من برده ز چشم نیم خواب از دهلوی غزل 118
1. ای تمامی خواب من برده ز چشم نیم خواب
وی سراسر تاب من برده ز زلف نیم تاب
ماهرویا، به خون من مشتاب از دهلوی غزل 119
1. ماهرویا، به خون من مشتاب
کشتن عاشقان که دید صواب