از آه دلم قمر بسوزد از عبدالرزاق اصفهانی غزل 61
1. از آه دلم قمر بسوزد
وز نور رخت نظر بسوزد
روز بآخر رسید و یار نیامد از عبدالرزاق اصفهانی غزل 62
1. روز بآخر رسید و یار نیامد
هیچکس از پیش آن نگار نیامد
یاری که رخش ماه و قدش سرو روان بود از عبدالرزاق اصفهانی غزل 63
1. یاری که رخش ماه و قدش سرو روان بود
دادیم بدو جان و دل و مصلحت آن بود
چه کنم دوستی یگانه نماند از عبدالرزاق اصفهانی غزل 64
1. چه کنم دوستی یگانه نماند
هیچ آزاد در زمانه نماند
یاری که بری چو سیم دارد از عبدالرزاق اصفهانی غزل 65
1. یاری که بری چو سیم دارد
کوچک دهنی چو میم دارد
غمش در دل تنگ ما می نشیند از عبدالرزاق اصفهانی غزل 66
1. غمش در دل تنگ ما می نشیند
ندانم بر آتش چرا می نشیند
دل را همه آن ز دست برخیزد از عبدالرزاق اصفهانی غزل 67
1. دل را همه آن ز دست برخیزد
کانگه که ز پا نشست برخیزد
جورها کآن شوخ دلبر می‌کند از عبدالرزاق اصفهانی غزل 68
1. جورها کآن شوخ دلبر می‌کند
از دلم هر لحظه سر بر می‌کند
باز غم تاختن چنان آورد از عبدالرزاق اصفهانی غزل 69
1. باز غم تاختن چنان آورد
که دل خسته را بجان آورد
وه که دگرباره عشق دست برآورد از عبدالرزاق اصفهانی غزل 70
1. وه که دگرباره عشق دست برآورد
صبر بیکبارگی ز پای در آورد
آه که امید من بیار نه این بود از عبدالرزاق اصفهانی غزل 71
1. آه که امید من بیار نه این بود
لایق آن روی چون نگار نه این بود