مقطعات در دیوان اشعار جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی

1 نه ترا رای که در من نگری نه مرا زهره که در تو نگرم

2 خود بیکباره بکش تا برهیم من زدست تو تو از درد سرم

1 دل گشائی چو قبا درپوشی جان ببندی چو دهن بگشائی

2 تو بر آیینه نهی صد منت پس رخ خویش بدو بنمائی

1 دوستی دی بر من آمده بود دوستی بس ظریف و بس موزون

2 پیش بنهاد دفتر شعرم کرد ازو نقدها همه بیرون

3 گفت آراستست دیوانت بهمه نوع شعر گوناگون

4 بغزلهای همچو آب روان بمدیح چو لؤلؤ مکنون

1 بشنو از من نصیحتی که ترا کار هر دو جهان شود بنظام

2 بد نخواهی که باشدت هرگز بد مکن خاصه با اولوالارحام

3 حق مادر نگاهدار و بترس زایزد ذوالجلال و الاکرام

4 کانکه با مادر و پدر بد کرد نبود جز همیشه دشمن کام

1 نفاق و بخل در اهل سپاهان چنان چون تشنگی در ریگ دیدم

2 بزرگ و خردشان دیدم وزایشان وفا در سگ کرم در دیگ دیدم

1 بخدائی که مهر معرفتش کرد توفیق عقل بیدارم

2 برسولی که روز حشر امید بخدا و شفاعتش دارم

3 که اگر من از انچه بیتو گذشت یکنفس در حساب عمر آرم

1 پوستینی بخواستیم از تو تا زمستان بسر بریم در آن

2 حرمت ما بر تو بود چنانک حرمت پوستین بتابستان

3 بده ایخواجه پوستینم هین پیشتر زانکه پوستینت هان

1 اگر شلواربند مادر تو چو بند سفره تو بسته بودی،

2 نزایید آن جلب تو قلتبان را جهان از نکبت تو رَسته بودی

1 ای ز خورشید رای روشن تو جوهر عقل کرده استمداد

2 وی ز نوک سیاه خامه تو برده جان عطارد استعداد

3 خط تو و استقامت الفش ارم مطلقست و ذات عماد

4 لب و دندان و چشم حورالعین گه زسین تو زاد و گاه از صاد

1 خاطری دارم چنان وقاد وتیز و تند رو کز ضمیر غیب اگر خواهی ترا بدهد نشان

2 هر چه من در عمرها او را ودیعت داده ام همچنان چون باز خواهم پیشم آرد در زمان

3 جزیکی چیزیست کالبته در آن منکر بود وان یکی دانی چه باشد رازهای دوستان