مراخود از جمالالدین عبدالرزاق اصفهانی مقطع 132
1. مراخود نیست عادت هجو گفتن
که کردستم طمع زین قوم کوتاه
...
1. مراخود نیست عادت هجو گفتن
که کردستم طمع زین قوم کوتاه
...
1. برف آمد و راه ما ببستست
بی می سردست تا بخانه
...
1. عالم الاسرار آگاهست آن کز قدرتش
در بهاران تازه دارد روی هر پژمرده
...
1. هرچه موی سپید بینی تو
دست در دامن بهانه زنی
...
1. اگر در شعر من زین پس یکی بیت هجا گفتم
مرا معذور باید داشت چون آن بیت میخوانی
...
1. اگر مدیحت گویم نیابم از تو عطا
وگر نگویمت از من همی بیازاری
...
1. هر شادی و غم که هست اندر دهر
بر زهره و بر زحل همی بندی
...
1. تا کی ایدل تو درین مزبله دیو زحرص
خویشتن را زره عقل و خرد گم بینی
...
1. آن شنیدستی که نمرود از مقام افتخار
می بسودی بر سر گردون کلاه سروری
...
1. بخدائی که پس از طاعت او
نیست چون خدمت تو بندگیی
...
1. خداوندا چنین گفتست حاسد
که میباشد مرا جای دگر رای
...
1. اندر این عهد که قحط کرمست
بنه از نام نکو انباری
...