غزلیات در دیوان اشعار عطار نیشابوری

1 در سرم از عشقت این سودا خوش است در دلم از شوقت این غوغا خوش است

2 من درون پرده جان می‌پرورم گر برون جان می کند اعدا خوش است

3 چون جمالت برنتابد هیچ چشم جملهٔ آفاق نابینا خوش است

4 همچو چرخ از شوق تو در هر دو کون هر که در خون می‌نگردد ناخوش است

1 مرکب لنگ است و راه دور است دل را چکنم که ناصبور است

2 این راه پریدنم خیال است وین شیوه گرفتنم غرور است

3 صد قرن چو باد اگر بپویم هم باد بود که یار دور است

4 با این همه گر دمی برآرم بی او همه فسق یا فجور است

1 دل خون شد از توام خبر نیست هر روز مرا دلی دگر نیست

2 گفتم که دلم به غمزه بردی گفتا که مرا ازین خبر نیست

3 زر می‌خواهی که دل دهی باز جان هست مرا ولیک زر نیست

4 می‌نتوانم سر از تو پیچید گر هست سر منت وگر نیست

1 عشق را گوهر ز کانی دیگر است مرغ عشق از آشیانی دیگر است

2 هرکه با جان عشق بازد این خطاست عشق بازیدن ز جانی دیگر است

3 عاشقی بس خوش جهانی است ای پسر وان جهان را آسمانی دیگر است

4 کی کند عاشق نگاهی در جهان زانکه عاشق را جهانی دیگر است

1 تا چشم برندوزی از هرچه در جهان است در چشم دل نیاید چیزی که مغز جان است

2 در عشق درد خود را هرگز کران نبینی زیرا که عشق جانان دریای بی‌کران است

3 تا چند جویی آخر از جان نشان جانان در باز جان و دل را کین راه بی نشان است

4 تا کی ز هستی تو کز هستی تو باقی گر نیست بیش مویی صد کوه در میان است

1 هر که را ذره‌ای ازین سوز است دی و فرداش نقد امروز است

2 هست مرد حقیقت ابن‌الوقت لاجرم بر دو کون پیروز است

3 چون همه چیز نیست جز یک چیز پس بسی سال و ماه یک روز است

4 صد هزاران هزار قرن گذشت لیک در اصل جمله یک سوز است

1 در ره عشاق نام و ننگ نیست عاشقان را آشتی و جنگ نیست

2 عاشقی تردامنی گر تا ابد دامن معشوقت اندر چنگ نیست

3 ننگ بادت هر دو عالم جاودان گر دو عالم بر تو بی‌او تنگ نیست

4 پیک راه عاشقان دوست را در زمین و آسمان فرسنگ نیست

1 هر که درین دیرخانه مرد یگانه است تا به دم صور مست درد مغانه است

2 ور به دم صور باهش آید ازین می نیست مبارز مخنث بن خانه است

3 بر محک دیرخانه ناسره آید هر که گمان می‌برد که شیر ژیان است

4 در بن این دیر درس عشق که گوید آنکه ز کونین بی نشان و نشانه است

1 جهانی جان چو پروانه از آن است که آن ترسا بچه شمع جهان است

2 به ترسایی درافتادم که پیوست مرا زنار زلفش بر میان است

3 درآمد دوش آن ترسا بچه مست مرا گفتا که دین من عیان است

4 درین دین گر بقا خواهی فنا شو که گر سودی کنی آنجا زیان است

1 عشق را اندر دو عالم هیچ پذرفتار نیست چون گذشتی از دو عالم هیچکس را بار نیست

2 هر دو عالم چیست رو نعلین بیرون کن ز پای تا رسی آنجا که آنجا نام و نور و نار نیست

3 چون رسی آنجا نه تو مانی و نه غیر تو هم پس چه ماند هیچ، کانجا هیچ غیر از یار نیست

4 چون نمانی تو، تو مانی جمله و این فهم را در خیال آفرینش هیچ استظهار نیست