غزلیات در دیوان اشعار عطار نیشابوری

1 غم بسی دارم چه جای صد غم است زانکه هر موییم در صد ماتم است

2 غم نباشد کانچه پیشان است و پس کم ز کم نبود نصیبم زان کم است

3 عالمی است اشراق نور آفتاب کور را زانچه اگر صد عالم است

4 عالمی در دست بر جانم ولی چون ازوست این درد جانم خرم است

1 همه عالم خروش و جوش از آن است که معشوقی چنین پیدا، نهان است

2 ز هر یک ذره خورشیدی مهیاست ز هر یک قطره‌ای بحری روان است

3 اگر یک ذره را دل برشکافی ببینی تا که اندر وی چه جان است

4 از آن اجسام پیوسته است درهم که هر ذره به دیگر مهربان است

1 دلی کز عشق جانان دردمند است همو داند که قدر عشق چند است

2 دلا گر عاشقی از عشق بگذر که تا مشغول عشقی عشق بند است

3 وگر در عشق از عشقت خبر نیست تو را این عشق عشقی سودمند است

4 هر آن مستی که بشناسد سر از پای ازو دعوی مستی ناپسند است

1 آفتاب رخ تو پنهان نیست لیک هر دیده محرم آن نیست

2 هر که در عشق ذره ذره نشد پیش خورشید پای‌کوبان نیست

3 ذره می‌شو هوای جانان را که به جانان رسیدن آسان نیست

4 مرد جانان نه‌ای مکن دعوی زانکه نامرد مرد جانان نیست

1 سر عشقت مشکلی بس مشکل است حیرت جان است و سودای دل است

2 عقل تا بوی می عشق تو یافت دایما دیوانه‌ای لایعقل است

3 بر امید روی تو در کوی تو پای عاشق تا به زانو در گل است

4 منزل اندر هر دو عالم کی کند هر که را در کوی عشقت منزل است

1 شیر در کار عشق مسکین است عشق را بین که با چه تمکین است

2 نکشد کس کمان عشق به زور عشق شاه همه سلاطین است

3 دلم از دلبران بتی بگزید کو به رخ همچو ماه و پروین است

4 از لطیفی که هست آن دلبر فخر خوبان چین و ماچین است

1 تا در تو خیال خاص و عام است از عشق نفس زدن حرام است

2 تا هیچ و همه یکی نگردد دعوی یگانگیت عام است

3 تا پاک نگردی از وجودت هر پختگیی که هست خام است

4 چون اصل همه به قطع هیچ است این از همه، هیچ ناتمام است

1 خاصیت عشقت که برون از دو جهان است آن است که هرچیز که گویند نه آن است

2 برتر ز صفات خرد و دانش و عقل است بیرون ز ضمیر دل و اندیشهٔ جان است

3 بینندهٔ انوار تو بس دوخته چشم است گویندهٔ اسرار تو بس گنگ زبان است

4 از وصف تو هر شرح که دادند محال است وز عشق تو هر سود که کردند زیان است

1 سرو چون قد خرامان تو نیست لعل چون پستهٔ خندان تو نیست

2 نیست یک کس که به لب آمده جان زآرزوی لب و دندان تو نیست

3 هیچ جمعیت اگر یافت کسی از جز آن زلف پریشان تو نیست

4 مرده آن دل که به صد جان نه به یک زندهٔ چشمهٔ حیوان تو نیست

1 اگر تو عاشقی معشوق دور است وگر تو زاهدی مطلوب حور است

2 ره عاشق خراب اندر خراب است ره زاهد غرور اندر غرور است

3 دل زاهد همیشه در خیال است دل عاشق همیشه در حضور است

4 نصیب زاهدان اظهار راه است نصیب عاشقان دایم حضور است