عشق جز بخشش خدایی نیست از عطار نیشابوری غزل 120
1. عشق جز بخشش خدایی نیست
این به سلطانی و گدایی نیست
آیینهٔ تو سیاه رویی از عطار نیشابوری غزل 121
1. آیینهٔ تو سیاه رویی است
او را چه خبر که ماه‌روی است
زهی زیبا جمالی این چه از عطار نیشابوری غزل 122
1. زهی زیبا جمالی این چه روی است
زهی مشکین کمندی این چه موی است
هر دیده که بر تو یک نظر از عطار نیشابوری غزل 123
1. هر دیده که بر تو یک نظر داشت
از عمر تمام بهره برداشت
تاب روی تو آفتاب نداشت از عطار نیشابوری غزل 124
1. تاب روی تو آفتاب نداشت
بوی زلف تو مشک ناب نداشت
درد دل من از حد و اندازه از عطار نیشابوری غزل 125
1. درد دل من از حد و اندازه درگذشت
از بس که اشک ریختم آبم ز سر گذشت
در عشق تو عقل سرنگون از عطار نیشابوری غزل 126
1. در عشق تو عقل سرنگون گشت
جان نیز خلاصهٔ جنون گشت
ای دلم مست چشمهٔ نوشت از عطار نیشابوری غزل 127
1. ای دلم مست چشمهٔ نوشت
در خطم از خط سیه پوشت
تا دل من راه جانان بازیافت از عطار نیشابوری غزل 128
1. تا دل من راه جانان بازیافت
گوهری در پردهٔ جان بازیافت
تا گل از ابر آب حیوان از عطار نیشابوری غزل 129
1. تا گل از ابر آب حیوان یافت
گرد خود صد هزار دستان یافت
تا دل ز کمال تو نشان یافت از عطار نیشابوری غزل 130
1. تا دل ز کمال تو نشان یافت
جان عشق تو در میان جان یافت
دل کمال از لعل میگون از عطار نیشابوری غزل 131
1. دل کمال از لعل میگون تو یافت
جان حیات از نطق موزون تو یافت