ای آفتاب سرکش یک ذره از عطار نیشابوری غزل 144
1. ای آفتاب سرکش یک ذره خاک پایت
آب حیات رشحی از جام جانفزایت
ای پرتو وجودت در عقل از عطار نیشابوری غزل 145
1. ای پرتو وجودت در عقل بی نهایت
هستی کاملت را نه ابتدا نه غایت
رطل گران ده صبوح زانکه از عطار نیشابوری غزل 146
1. رطل گران ده صبوح زانکه رسیده است صبح
تا سر شب بشکند تیغ کشیده است صبح
صبح دم زد ساقیا هین الصبوح از عطار نیشابوری غزل 147
1. صبح دم زد ساقیا هین الصبوح
خفتگان را در قدح کن قوت روح
کشتی عمر ما کنار افتاد از عطار نیشابوری غزل 148
1. کشتی عمر ما کنار افتاد
رخت در آب رفت و کار افتاد
عکس روی تو بر نگین افتاد از عطار نیشابوری غزل 149
1. عکس روی تو بر نگین افتاد
حلقه بشکست و بر زمین افتاد
گر هندوی زلفت ز درازی از عطار نیشابوری غزل 150
1. گر هندوی زلفت ز درازی به ره افتاد
زنگی بچهٔ خال تو بر جایگه افتاد
چون نظر بر روی جانان از عطار نیشابوری غزل 151
1. چون نظر بر روی جانان اوفتاد
آتشی در خرمن جان اوفتاد
چون لعل توام هزار جان از عطار نیشابوری غزل 152
1. چون لعل توام هزار جان داد
بر لعل تو نیم جان توان داد
شرح لب لعلت به زبان می‌نتوان از عطار نیشابوری غزل 153
1. شرح لب لعلت به زبان می‌نتوان داد
وز میم دهان تو نشان می‌نتوان داد
پیر ما بار دگر روی به از عطار نیشابوری غزل 154
1. پیر ما بار دگر روی به خمار نهاد
خط به دین برزد و سر بر خط کفار نهاد
عشق تو پرده، صد هزار از عطار نیشابوری غزل 155
1. عشق تو پرده، صد هزار نهاد
پرده در پرده بی شمار نهاد