غزلیات در دیوان اشعار عطار نیشابوری

1 ای دل ز جان در آی که جانان پدید نیست با درد او بساز که درمان پدید نیست

2 حد تو صبرکردن و خون‌خوردن است و بس زیرا که حد وادی هجران پدید نیست

3 در زیر خاک چون دگران ناپدید شو این است چارهٔ تو چو جانان پدید نیست

4 ای مرد کندرو چه روی بیش ازین ز پیش چندین مرو ز پیش که پیشان پدید نیست

1 از قوت مستیم ز هستیم خبر نیست مستم ز می عشق و چو من مست دگر نیست

2 در جشن می عشق که خون جگرم ریخت نقل من دلسوخته جز خون جگر نیست

3 مستان می‌عشق درین بادیه رفتند من ماندم و از ماندن من نیز اثر نیست

4 در بادیهٔ عشق نه نقصان نه کمال است چون من دو جهان خلق اگر هست و اگر نیست

1 دل خون شد از توام خبر نیست هر روز مرا دلی دگر نیست

2 گفتم که دلم به غمزه بردی گفتا که مرا ازین خبر نیست

3 زر می‌خواهی که دل دهی باز جان هست مرا ولیک زر نیست

4 می‌نتوانم سر از تو پیچید گر هست سر منت وگر نیست

1 در ره عشاق نام و ننگ نیست عاشقان را آشتی و جنگ نیست

2 عاشقی تردامنی گر تا ابد دامن معشوقت اندر چنگ نیست

3 ننگ بادت هر دو عالم جاودان گر دو عالم بر تو بی‌او تنگ نیست

4 پیک راه عاشقان دوست را در زمین و آسمان فرسنگ نیست

1 طمع وصل تو مجالم نیست حصه زین قصه جز خیالم نیست

2 در فراق تو تشنه می‌میرم کز لبت قطره‌ای زلالم نیست

3 تو چو شمعی و من چو پروانه با تو بودن به‌هم مجالم نیست

4 دور می‌باشم از جمال تو زانک طاقت آن چنان جمالم نیست

1 آفتاب رخ تو پنهان نیست لیک هر دیده محرم آن نیست

2 هر که در عشق ذره ذره نشد پیش خورشید پای‌کوبان نیست

3 ذره می‌شو هوای جانان را که به جانان رسیدن آسان نیست

4 مرد جانان نه‌ای مکن دعوی زانکه نامرد مرد جانان نیست

1 سرو چون قد خرامان تو نیست لعل چون پستهٔ خندان تو نیست

2 نیست یک کس که به لب آمده جان زآرزوی لب و دندان تو نیست

3 هیچ جمعیت اگر یافت کسی از جز آن زلف پریشان تو نیست

4 مرده آن دل که به صد جان نه به یک زندهٔ چشمهٔ حیوان تو نیست

1 هر دلی کز عشق تو آگاه نیست گو برو کو مرد این درگاه نیست

2 هر که را خوش نیست با اندوه تو جان او از ذوق عشق آگاه نیست

3 ای دل ار مرد رهی مردانه باش زانکه اندر عاشقی اکراه نیست

4 عاشقان چون حلقه بر در مانده‌اند زانکه نزدیک تو کس را راه نیست

1 کیست که از عشق تو پردهٔ او پاره نیست وز قفس قالبش مرغ دل آواره نیست

2 وزن کجا آورد خاصه به میزان عشق گر زر عشاق را سکهٔ رخساره نیست

3 هر نفسم همچو شمع زاربکش پیش خویش گر دل پر خون من کشتهٔ صد پاره نیست

4 گر تو ز من فارغی من ز تو فارغ نیم چارهٔ کارم بکن کز تو مرا چاره نیست

1 در ده خبر است این که ز مه ده خبری نیست وین واقعه را همچو فلک پای و سری نیست

2 عقلم که جهان زیر و زبر کرد به فکرت بی خویش از آن شد که ز خویشش خبری نیست

3 جان سوخته زان شد که از آنها که برفتند بسیار اثر جست و ز یک تن اثری نیست

4 دل بر سر ره ماند که می‌دید که هستش مشکل سفری پیش که چون هر سفری نیست