تا رهزن خواب در سرایت از اهلی شیرازی رباعی 337
1. تا رهزن خواب در سرایت نبرد
بیدار نشین که هوش و تابت نبرد
عمر تو اگر بخواب غفلت از اهلی شیرازی رباعی 338
1. عمر تو اگر بخواب غفلت گذرد
آن عمر کسی بزندگی کی شمرد
هر چیز که در علم تو معلوم از اهلی شیرازی رباعی 339
1. هر چیز که در علم تو معلوم بود
موجود باشد اگر چه معدوم بود
پروانه تر از شمع روشن از اهلی شیرازی رباعی 340
1. پروانه تر از شمع روشن طلبد
موسی ز چراغ نخل ایمن طلبد
مست تو کسی بود که چون از اهلی شیرازی رباعی 341
1. مست تو کسی بود که چون آه کند
جانرا بغبار آه همراه کند
هر چیز که در جهان نمودی از اهلی شیرازی رباعی 342
1. هر چیز که در جهان نمودی دارد
کی پیش بقای حق وجودی دارد
در راه حق انبیا چو انجم از اهلی شیرازی رباعی 343
1. در راه حق انبیا چو انجم گشتند
یعنی همه رهنمای مردم گشتند
از بس که دلم پیام او می‌شنود از اهلی شیرازی رباعی 344
1. از بس که دلم پیام او می‌شنود
و اوصاف مه تمام او می‌شنود
از آل علی هر چه ترا دل از اهلی شیرازی رباعی 345
1. از آل علی هر چه ترا دل باشد
از شاه خراسان همه حاصل باشد
بر مهر علی خوش نفسان از اهلی شیرازی رباعی 346
1. بر مهر علی خوش نفسان میجوشند
بر غیر علی هیچکسان میجوشند
ما را ز حسین تشنه چون از اهلی شیرازی رباعی 347
1. ما را ز حسین تشنه چون یاد
از هر بن مو هزار فریاد آید
با علم خدا عین یقین میباید از اهلی شیرازی رباعی 348
1. با علم خدا عین یقین میباید
چشم و دل و عقل خرده بین میباید