رباعیات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 با خلق اگر غرض نباشد سخنت بوی نفس جان وزد از دم زدنت

2 از نقش غرض بشوی دل کان عرضست تا جوهر جان شود سراپای تنت

1 جان یک نفس است و عمر مرغ قفس است بیهوده نفس مزن چو عمرت هوس است

2 جوکی نزد نفس پی عمر دراز دریاب سخن که عمر پای نفس است

1 چشم بد کس بچشم مستت نرسد آفت بدو لعل می پرستت نرسد

2 سر تا قدم تو بر مراد دل ماست ای نخل مراد ما شکست نرسد

1 با ظلمت مرگ برق جان را چه ثبات بس غره مشو چو کزو از آب حیات

2 کاین کوزه عمر بشکند آخر کار وین آب حیات گم شود در ظلمات

1 با صاحب حسن دیده حس باشد قطع نظرش ز اهل مجلس باشد

2 تا از گل رخ بنفشه اش بر ندمد چشمش بزمین چو چشم نرگس باشد

1 صید حرم دل همگی نور و صفاست هر فتنه که هست از سگ نفس هواست

2 نفس است سگی که پنجه با شیر کند شیری که سگ نفس کشد شیر خداست

1 در راه حق انبیا چو انجم گشتند یعنی همه رهنمای مردم گشتند

2 خورشید عرب چو سر زد از مشرق غیب ایشان همه در ظهور او گم گشتند

1 مفتاح در گنج جهان نادعلی است معراج دل موحدان یاد علی است

2 وقف است امامت دو عالم به نبی من بعد نبی علی و اولاد علی است

1 گردون طبق از بلندی همت بست شد خاک زبون پستی از همت پست

2 پستی و بلندی همه از همت ماست وابسته به همت است هر چیز که هست

1 گر نیست کلید بخت در پنجه ما وان گل نشود بپرسشی رنجه ما

2 خوش باش که آخر از پس پرده غیب صبحی بدمد که بشکفد غنچه ما